Een paar races geleden schreef ik al eens over de combinatie vrouwen en autosport. Dat het raar is dat vrouwen hier eigenlijk alleen een decoratieve functie vervullen. Dat het hoog tijd is voor een snelle dame in de Formule 1.Afijn, ik heb me nu wel voldoende ingedekt tegen de horden kortgeknipte feministen in tuinbroek die al startklaar stonden om uw verslaggever aan zijn FIA-pas uit zijn masculiene Formule 1-mannenwereldje te slepen. Terzake nu.

Hier in Monaco heeft de Formule 1 gezelschap van de World Series by Renault. Een mooie gelegenheid, dacht ik, om eens koffie te drinken met Giedo van der Garde. Die veegt in de World Series momenteel immers de vloer aan met de concurrentie.

Dat de World Series bij de lokale organisatoren niet de hoogste prioriteit heeft, blijkt uit de lokatie van de paddock. Het heet weliswaar de Grand Prix van Monaco, maar de World Series-paddock bevindt zich ergens in Italie. Er naartoe lopen kost je ongeveer een dag, dus had ik samen met Ho-Pin Tung het plan opgevat om op zoek te gaan naar Giedo.

Wij dus op de brommer het circuit op. Ik was blij dat ik niet hoefde te lopen, Ho-Pin was allang blij dat hij even weg kon uit de naargeestige parkeerkelder waar de GP2-team hun kamp hebben opgeslagen. Je wordt daar namelijk binnen een half uur stokdoof van de motoren die ze er aan het warmdraaien zijn.

Aangekomen bij P1 Motorsport, het team van Giedo, viel mijn oog op een blond meisje. Ze droeg een fraaie opengewerkte, witte jurk met heel veel frutsels en zat nogal verveeld met haar telefoon te prutsen. De vriendin van een van de teamleden, veronderstelde ik.

Terwijl Ho-Pin, Giedo en ik het over de verschillen tussen de nieuwe World Series en de GP2-bolides hadden, stond ze op. Ze liep naar een van de auto’s van P1 – niet die van Giedo – en haalde het stuurtje eruit. Toen pakte ze een laptop, plugde die in de auto en ging ingespannen naar het beeldscherm zitten turen. Ze heeft er kennelijk verstand van, dacht ik nog.

Vervolgens pakte ze een helm van een tafeltje – niet die van Giedo – prutste wat aan het vizier en zette hem op. Het zal mij benieuwen wanneer iemand daar wat van zegt, dacht ik nog. Roly Vincini, de teambaas van P1 Motorsport, kwam binnen. Het was tijd voor de briefing. Het meisje verdween in het motorhome en Giedo riep dat hij eraan kwam. ,,Ze is te zwaar”, zei Giedo en hij knikte in de richting van de blondine met de mooie jurk. ,,En niet fit ook.”

Ik had geen idee waar hij het over had. Ik dacht een mooie, slanke vrouw te zien, maar de afgetrainde meneer Van der Garde was het weer niet goed genoeg. Te zwaar, tsskk doe me een lol. Dat jullie coureurs allemaal geen grammetje vet aan je lijf hebben en je helemaal suf trainen moet je zelf weten, maar ga alsjeblieft niet iedereen langs die meetlat leggen….

,,Ja maar”, vervolgde Giedo toen ik dit quasi-verontwaardigd tegen hem zei, ,,in Spa was ze bijna twee seconden langzamer dan ik.” Ik keek nog maar eens naar de helm – niet die van Giedo – waar het meisje zojuist mee had zitten prutsen. ‘Pippa Mann’ stond erop. Op de auto trouwens ook. ,,Ze is erg aardig”, zei Giedo, ,,maar als teamgenoot heb ik er weinig aan.”