Langzamerhand dringt tot iedereen door, dat Daniel Ricciardo wel een héél bijzonder talent moet zijn. Hoe kan het an­ders, dat hij vanaf de eerste Grand Prix van dit jaar zijn ‘on­omstreden’ team leader Sebastian Vettel serieus naar de kroon steekt? Dan dringt zich de vraag op: is Ricciardo nu zo waanzinnig goed of is bij Vettel de snee er een beetje uit?

Dat gezegd hebbende: hoe goed is Jean-Éric Vergne dan, die als teamgenoot van Ricciardo vorig jaar slechts nipt diens mindere was – en dan nog voorna­melijk nadat Ricciardo binnen Toro Rosso een voorkeursbehandeling had gekregen? Toch wordt diezelfde Vergne momenteel regel­ma­tig de oren gewassen door een negentienjarige Rus­sische blaag, die (net als destijds Räikkö­nen) een klas oversloeg en in de For­mule 1 werd gekata­pulteerd. Dat maakt het waarschijnlijk dat Daniil Kvyat minimaal net zo’n waan­zinnig talent is als Ricciar­do – alleen met vijftig Grands Prix minder ervaring…

Samengevat: hoe gek is het idee, dat onze viervoudige wereld­kampi­oen bij Red Bull de grond binnenkort te heet onder de voe­ten wordt en de wijk neemt naar een ander team – bijvoorbeeld naar Ferrari, waar ik Räikkö­nen niet meer echt gelukkig zie worden. Ik zou het niet onlogisch vinden, als Ricci­ardo en Kvyat volgend jaar de twee Red Bulls zouden be­mannen. Want als Kvyat zo door blijft gaan, heeft Mateschitz een probleem. Dan zal hij het zich aan het eind van dit seizoen niet kunnen permitte­ren om hem nog een jaar bij Toro Rosso te laten verdoen. Dan raakt hij hem geheid kwijt.

Nog even iets over onze Nederlanders. Zolang er geen vaderlandse jonkies doorbre­ken, neemt de betrouwba­re Giedo van de Garde bij Sauber op gepaste wijze de honneurs waar. Robin Frijns moet het geluk hebben dat hij bij Cater­ham wél een eerlijke race-kans krijgt. Zou Ericsson zijn blinde darm nog heb­ben? Terecht baalde hij er na zijn geslaag­de test van afgelo­pen vrijdag van, dat nu al – na één mis­lukt seizoen – in de Formu­le 1-hiërar­chie voor­bij is gesto­ken door jongens om wie hij nog niet zo lang gele­gen kringe­tjes reed. Eén van hen is Max Chilton, die in de laatste twee Grands Prix twee keer als dertien­de eindigde. Wat jam­mer toch van die domme grote mond over Helmut Marko!

En vlak – nóg een gene­ratie naar achteren – Max Verstappen niet uit. Zijn vader heeft inmiddels in verrassend korte tijd de trans­formatie doorgemaakt van een overjarig Formule 1-wereldtalent tot een soort ‘grand old man’ van de Nederlandse autosport. Ook papa Jos heeft Max een hele klas laten overslaan en onder de hoede ge­plaatst van zijn oude mentor Frits van Amersfoort. Hele­maal te­recht, want Frits is zonder twijfel de beste opvoe­der, die Max zich zou kunnen wensen. Dan wordt het vanaf de zijlijn best moei­lijk om niet overdreven opti­mis­tisch te wor­den!