Räikkönen zat de laatste twintig ronden vrijwel continu vlak onder de staart van Verstappen. Op start/finish kroop de Ferrari-coureur naar de Nederlander toe, maar telkens was het rechte stuk net te kort voor een aanval. Dat kwam doordat Verstappen in de laatste bocht telkens net genoeg bij de Fin weg kon versnellen. “Het kwam aan op de laatste sector en goed uit de laatste bocht komen”, vertelt Verstappen. “Ik hield mijn spiegels voortdurend in de gaten.” Hoe goed hij de banden ook controleerde, tegen het einde begon hij bovendien toch slijtage te voelen. “De laatste ronden waren alsof ik op ijs reed, veel glibberen en glijden. Maar in die laatste sector kon ik mijn voorsprong verdedigen. Op die manier worden veel races in Barcelona gewonnen.” In de slotronden had Verstappen wat last van kramp, maar vooral mentaal had hij het zwaar. “Ik was vooral opgewonden, ik kon niet geloven dat ik aan de leiding lag. Met zo’n tien ronden te gaan zag ik mijn naam bovenaan staan op het grote scherm. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: niet naar kijken, gewoon focussen op de banden.”
Verstappen: zege dankzij foutloze ronden onder druk
De slotfase van de Grand Prix van Spanje was zenuwslopend voor de kijkers thuis, maar al helemaal voor Max Verstappen. Dat hij op weg naar zijn eerste zege rondenlang Kimi Räikkönen van zich afhield, was volgens de Nederlander vooral een kwestie van foutloos blijven rijden.
“De laatste stint stond ik onder druk van Kimi”, zegt de achttienjarige Red Bull-coureur. “Maar ik wist dat het hier heel moeilijk is om in te halen. Het was dus een kwestie van geen fouten maken, geen wiel blokkeren. Dat lukte. Ik mikte op het podium, maar om dan meteen mijn eerste race voor Red Bull te winnen, is een geweldig gevoel.”
Verstappen reed net als Räikkönen de tweede helft van de race op één set mediumbanden. “Ik wist na mijn tweede stop dat ik tot het einde door moest”, zegt de Limburger. “Dus ik ben de eerste ronden niet tot het uiterste gegaan. Ik liet Kimi dichterbij komen, met een veilige marge. Op een gegeven moment kwam hij binnen DRS-bereik, en toen kostte het wel wat energie om hem achter me te houden.”
Glibberen en glijden
Räikkönen zat de laatste twintig ronden vrijwel continu vlak onder de staart van Verstappen. Op start/finish kroop de Ferrari-coureur naar de Nederlander toe, maar telkens was het rechte stuk net te kort voor een aanval. Dat kwam doordat Verstappen in de laatste bocht telkens net genoeg bij de Fin weg kon versnellen. “Het kwam aan op de laatste sector en goed uit de laatste bocht komen”, vertelt Verstappen. “Ik hield mijn spiegels voortdurend in de gaten.” Hoe goed hij de banden ook controleerde, tegen het einde begon hij bovendien toch slijtage te voelen. “De laatste ronden waren alsof ik op ijs reed, veel glibberen en glijden. Maar in die laatste sector kon ik mijn voorsprong verdedigen. Op die manier worden veel races in Barcelona gewonnen.” In de slotronden had Verstappen wat last van kramp, maar vooral mentaal had hij het zwaar. “Ik was vooral opgewonden, ik kon niet geloven dat ik aan de leiding lag. Met zo’n tien ronden te gaan zag ik mijn naam bovenaan staan op het grote scherm. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: niet naar kijken, gewoon focussen op de banden.”
Räikkönen zat de laatste twintig ronden vrijwel continu vlak onder de staart van Verstappen. Op start/finish kroop de Ferrari-coureur naar de Nederlander toe, maar telkens was het rechte stuk net te kort voor een aanval. Dat kwam doordat Verstappen in de laatste bocht telkens net genoeg bij de Fin weg kon versnellen. “Het kwam aan op de laatste sector en goed uit de laatste bocht komen”, vertelt Verstappen. “Ik hield mijn spiegels voortdurend in de gaten.” Hoe goed hij de banden ook controleerde, tegen het einde begon hij bovendien toch slijtage te voelen. “De laatste ronden waren alsof ik op ijs reed, veel glibberen en glijden. Maar in die laatste sector kon ik mijn voorsprong verdedigen. Op die manier worden veel races in Barcelona gewonnen.” In de slotronden had Verstappen wat last van kramp, maar vooral mentaal had hij het zwaar. “Ik was vooral opgewonden, ik kon niet geloven dat ik aan de leiding lag. Met zo’n tien ronden te gaan zag ik mijn naam bovenaan staan op het grote scherm. Toen heb ik tegen mezelf gezegd: niet naar kijken, gewoon focussen op de banden.”
