Kimi Raikkonen heeft op zeer overtuigende wijze de Grand Prix van Turkije op zijn naam geschreven. De Fin rekent in de openingsfase af met de Renault-coureurs en daarna is er geen houden meer aan. Enige smetje op zijn zege is het feit dat Juan Pablo Montoya twee punten verspeelt aan Alonso. Meteen bij de start barst het gevecht tussen de McLarens en de Renaults in alle hevigheid los. Terwijl Nick Heidfeld en Felipe Massa het met elkaar aan de stok krijgen, pakt Giancarlo Fisichella de leiding. Ook Fernando Alonso loert bij Kimi Raikkonen, maar de McLaren-coureur weet hem achter zich te houden. Dat lukt hem eveneens aan het einde van de eerste ronde.

De Spanjaard doet dan opnieuw een poging de Fin in te halen, maar het is juist Raikkonen die het hoogste woord heeft. Hij profiteert optimaal van een fout van Fisichella en als het gehele veld over start/finish komt is hij weer terug waar hij de race is begonnen. Een ronde later wordt de Romeinse Renault-coureur op dezelfde plek te kennen gegeven dat hij zijn teamgenoot voorbij moet laten, hij gehoorzaamt.

Daarna delen de coureurs vooraan enkele plaagstootjes aan elkaar uit. Dan rijdt Raikkonen de snelste ronde, dan weer Alonso. De McLaren-coureur blijkt over de langste adem te beschikken; Alonso komt als eerste naar binnen. Terwijl een ronde later zijn teamgenoot binnenkomt, verslikken Mark Webber en Michael Schumacher zich in elkaar.

De Duitser baant zich een weg naar voren en wil de Williams-coureur op een ronde zetten. Webber ligt al vroeg zover achter omdat hij net als teamgenoot Nick Heidfeld is getroffen door de eerste lekke band van de middag. Webber en Schumacher kiezen beide meermaals verschillende lijnen en uiteindelijk gaat het fout bij het insturen van de bocht. De Ferrari-coureur keert nog wel terug op de baan, maar moet later voor langere tijd naar binnen voor een lange reparatie.

De beide McLarens gaan ondertussen stug door met het uitlopen op de concurrentie. Als Juan Pablo Montoya na twintig omlopen de snelste ronde rijdt worden de vermoedens dat zijn eerste pitstop aanstaande is een ronde later bevestigd. Niet veel later volgt kopman Raikkonen, lange tijd na Alonso. Tegen die tijd zijn de beide Williams’ inmiddels voorgoed van het strijdtoneel verdwenen, nadat beide coureurs opnieuw te maken krijgen met een lekke rechterachterband vindt de teamleiding het welletjes geweest.

Daarna is het wat de kop betreft gedaan, de volgorde Raikkonen, Montoya, Alonso, Fisichella lijkt niet meer te veranderen. De McLarens zijn simpelweg de sterk voor de concurrentie en niks lijkt de eerste dubbelzege sinds 2000 in de weg te staan. Totdat Montoya – die even voor zijn tweede stop in 1:24.770 de snelste ronde van de race neerzet – vlak voor het einde van de race problemen heeft met het lappen van Jordan-coureur Tiago Monteiro.

Hij zet de Portugees op een ronde, maar wordt pardoes van achteren aangereden. Hij verspeelt kostbare tijd en plotsklaps zit Fernando Alonso hem op de hielen. Als hij een ronde later wijd gaat in bocht 8 – mogelijkerwijs vanwege een verstoorde balans, bovendien kampt hij al enige tijd met een vlakke plek op zijn Michelin rechtsvoor – lacht Alonso in zijn vuistje. Hij verliest geen vier, maar slechts twee punten op Kimi Raikkonen, die ondertussen voor de laatste keer het circuit in Istanbul heeft gerond en onder de zwart-wit geblokte vlag doorrijdt.

Een opvallende prestatie wordt verder geleverd door Jenson Button. De Engelsman vertelde na zijn fout in de kwalificatie dat hij de strijd aan wilde gaan met Jarno Trulli. Hij houdt zijn woord en finisht op de vijfde plek, voor de Italiaanse Toyota-coureur. Verder doen de Red Bull-mannen goede zaken. De gehele race zijn David Coulthard en Christian Klien in de topacht te vinden. De ervaren Schot houdt zijn teamgenoot nipt achter zich bij het vallen van de vlag. Voor Takuma Sato en Rubens Barrichello zijn er geen punten meer weggelegd.

Wat betreft de Nederlanders? In de kwalificatie komen de Minardi’s er tegenover de Jordans niet aan te pas, maar hoe anders is dat in de race. Na een tiental ronden slaagt zowel Christijan Albers als Robert Doornbos erin om Narain Karthikeyan te passeren. De Rotterdammer is vrijwel de gehele race sneller dan Albers, waarschijnlijk is dat voor een groot deel te wijten aan de vele problemen die de Larenaar later parten zullen spelen.

Als Doornbos Albers na zijn mislukte pitstop inhaalt – die van zijn teammaat ging wel goed – is dat voor Albers meteen reden om opnieuw binnen te komen, de problemen in zijn cockpit zijn simpelweg te groot. Ongeveer tweeënhalve minuut staat hij binnen, waarna alle hoop op een goede klassering is vervlogen. Doornbos trekt zich daar niks van aan en gaat rustig verder met de opdracht die Paul Stoddart hem vooraf heeft meegegeven: het verslaan van de Jordans.

Even wordt het aan het einde van het rechte stuk nog erg close met Monteiro, maar tegen die tijd is het allang duidelijk dat hij Karthikeyan in de zak heeft zitten. Waar Albers enkele ronden voor het einde voorgoed de pit instuurt, finisht Robert Doornbos zijn derde Formule 1-race op de dertiende plek met achter zich de beide vertegenwoordigers van ’de gelen’.

KVN