Formule 1’s huisfotograaf Peter van Egmond wordt elk jaar weer met alle egards en ook allerhartelijkst ontvangen in het Chinees restaurant van de familie Iwamoto. Hij is er sinds 2010 vaste klant en een huisvriend geworden. Elke avond koerst hij tijdens de Japanse GP ’s avonds na gedane arbeid van het Comfort Hotel in Shiroko automatisch af op het restaurant, een wandeling van tien minuten.

Ai, dat was een kleine tegenvaller. Woensdag, de eerste dag van ons in Shiroko, bleek het restaurant te zijn gesloten. “Dat is waar ook”, zei Van Egmond. “Volgens mij zijn ze op woensdag altijd dicht.” Samen met Telegraaf-collega Frank Woestenburg gingen we maar een deurtje verder. Prima gegeten, al verliep de bestelling via een tablet met de menukaart alleen in het Japans (maar wel met plaatjes) wat moeizaam.  

Donderdagavond laat probeerden we het weer bij Van Egmonds adresje. Het licht brandde, een paar tafels waren bezet. Bij binnenkomst liep de keuken meteen leeg: de eigenaar en chef-kok, zijn zus, charmante vrouw Kiyomi en een bediende verwelkomden ons letterlijk en figuurlijk met open armen. Hoewel de communicatie steevast gebrekkig verloopt – er moeten handen, voeten en google translate aan te pas moet komen om dingen duidelijk te maken – begrijpen we elkaar uiteindelijk altijd wel.

De familie Iwamoto is zo ongelofelijk aardig, gastvrij, bescheiden en ontroerend lief dat we ons bijna bezwaard zouden voelen om een avond over te slaan. “We wachten morgen op jullie”, krijgen we na weer een excellent maal (het eten is ook nog eens uit de kunst) bij vertrek te horen. Volgens Van Egmond namen ze dat een aantal jaren geleden wel heel letterlijk. Hoewel het restaurant om tien uur dicht gaat, kwam hij eens vlak voor sluitingstijd aankakken. Het was zondagavond laat geworden met het afwerken van de foto’s, vandaar. “Kiyomi stond al voor het raam te kijken waar ik bleef. De keuken ging speciaal voor mij weer open.” Een jaar later bedankte Peter-san (rechts op de foto) de gastvrouw (links naast hem) met een grote bos bloemen.

Deze week tuften we ’s avonds met ons drieën opnieuw naar ons favoriete Chinees restaurant. Familiefoto’s en filmpjes werden gedeeld, om de namen Van Egmond en Woestenburg moest de familie Iwamoto in koor keihard lachen. Onuitspreekbaar, vonden ze. Daarom blijft het gewoon Peter-san, Frank-san en André-san. Ook volgend jaar.

Wedden dat Kiyomi donderdagavond dan weer op de uitkijk staat?