Fernando Alonso heeft de Grand Prix van Japan op zijn naam geschreven. Belangrijker dan dat, Michael Schumacher haalt de finish niet. Daardoor erft Alonso de leiding en grijpt hij de WK-titel met één hand beet. Bij het ingaan van de eerste bocht zit Ferrari op rozen. Felipe Massa behoudt de leiding en stormt, gevolgd door Michael Schumacher, als leider de eerste bocht in. Ralf Schumacher sluit aan, voor Jarno Trulli. Trulli is zijn vierde plek nog voor het uitkomen van de tweede bocht alweer kwijt aan Alonso, die alles op alles zet om niet in de Trulli-train plaats te hoeven nemen.

In de derde ronde pakt Schumacher de leiding. Vlak na start/finish haalt hij Massa in en hij loopt meteen wat uit. Ondertussen is Alonso duidelijk sneller dan de voorste Toyota, maar hij lijkt wat klem te zitten. In de negende ronde maakt hij een foutje in de Degner-bocht en verliest hij wat tijd ten opzichte van de Toyota-coureur. Misschien is het wel net de impuls die de Spanjaard nodig heeft, want vier ronden later passeert hij Ralf alsnog.

Meteen wint Alonso zes tienden terug op Schumacher. Ondertussen nadert de eerste serie pitstops, die wordt geopend door Massa. Noodgedwongen, want na de race zal hij verklaren dat zijn band lek was. Het werkt in het voordeel van Alonso, die de snelste rondetijd neerzet en twee ronden na Massa binnenkomt. Via de pitstops pakt de Renault-coureur de virtuele tweede plek, Massa zit klem achter Heidfeld.

Weer twee ronden later stopt ook ’Der Michael’, hij doet er acht tienden langer over dan Alonso maar behoudt wel de leiding. Als daarna ook Heidfeld stopt bevindt de topdrie zich ’binnen het rechte stuk’. Het onderlinge verschil tussen Schumacher en Alonso schommelt rond de vier, vijf seconden. Door de opdoemde achterblijvers groeit Alonso’s achterstand iets, maar veel verliest hij niet.

In die periode gebeurt er verder maar weinig. Christijan Albers’ achterwielophanging is daarvoor al op spectaculaire wijze afgebroken, maar dat is het dan ook wel. In de 35e ronde stopt Alonso voor de tweede keer, Massa volgt nog in dezelfde ronde dat voorbeeld. Schumacher komt een ronde later ook naar binnen. Hij behoudt de leiding, maar niet voor lang. Vlak na zijn pitstop begint de Ferrari-motor te roken, einde race voor Schumacher. Zijn kansen op de wereldtitel gaan in rook op. Dat beseft hij terug in de pitbox van het team, waar hij alle teamleden stuk voor stuk bedankt.

Alonso heeft daar geen boodschap aan. Hij rijdt onbedreigd aan de leiding met een voorsprong van zo’n tien seconden. Massa kan geen vuist meer maken. Na 53 ronden is het contrast groot: Ferrari likt haar wonden, Renault is uitzinnig van vreugde. En terecht, als Alonso op 22 oktober in Brazilië een punt scoort mag hij zich tweevoudig wereldkampioen noemen. Zijn teammaat Giancarlo Fisichella rijdt een vrij onzichtbare race, maar finisht wel als derde. Een emotioneel moment voor de Italiaan, wiens beste vriend donderdag overleed.

Jenson Button finisht op de vierde plek, Kimi Raikkonen wordt na een inhaalrace vijfde. Trulli en Schumacher vallen terug tot plek zes en zeven. Heidfeld scoort het laatste punt, hij houdt in de slotfase zijn snellere teamgenoot Robert Kubica van zich af. Robert Doornbos besluit een moeilijk weekend voor Red Bull Racing op plek dertien.

Klik hier voor de tijden.

KVN