Voorbeschouwing Grand Prix Australië
Komend seizoen belooft een uniek jaar te worden voor de Formule 1-fans. Al was het maar omdat alle elf teams een flinke stap voorwaarts maken, voor het eerst alle 22 coureurs punten gaan scoren, het merendeel zelfs op het podium eindigt, twaalf verschillende coureurs races gaan winnen en er minstens acht man meedoen om de titelstrijd. Als je tenminste alle praatjes moet geloven. De winter zit erop, het echte werk kan beginnen.Iedereen die de Formule 1 een beetje volgt weet dat de kans dat bovenstaande voorspellingen uitkomen, ongeveer even groot is als de kans op een elfstedentocht in maart. Het kán, maar niemand rekent erop. Toch staan alle teams ieder jaar weer met onverminderd enthousiasme aan de start, alle tegenspoed in de wintertests ten spijt. De geschiedenis leert dat een team dat in de winter snel is, bij de seizoensstart bitter kan tegenvallen. Maar teams die het bij het testen niet voor elkaar krijgen, komen vrijwel zonder uitzondering in de problemen als het racen eenmaal begint. Zo was er een paar jaar geleden sensatie toen Prost Grand Prix tijdens de wintertests continu bovenaan de lijstjes met rondetijden stond. Schijn bedroog: bij de eerste race bleven Jean Alesi en Gaston Mazzacane (ja, díe) mijlenver verwijderd van punten. In een poging om zijn zinkende team aantrekkelijk te maken voor sponsoren had Alain Prost zijn coureurs de hele winter met bijna lege tanks laten rijden.
Dergelijke taferelen zul je nu niet meer zien, en dus is de vorm in de winter – alle commentaren van teambazen ten spijt – een aardige indicatie van de werkelijke stand van zaken. Door de nieuwe regels en – vooral – de bevriezing van de motorhomologatie kunnen teams die met een achterstand beginnen, wel makkelijker terrein goedmaken dan voorheen. Simpelweg omdat er gedurende het seizoen weinig winst te maken is als je auto van meet af aan goed is. Zal Red Bull dus schitteren in Melbourne? Waarschijnlijk niet. Maar het team hoeft de moed nog niet op te geven. De auto die Adrian Newey voor het team tekende kent op het eerste oog geen fundamentele problemen, maar kampt met een slechte betrouwbaarheid waardoor er te weinig getest is. Een oude Formule 1-wijsheid luidt dat het makkelijker is om een snelle, maar onbetrouwbare auto te verbeteren dan het is om een kogelvrije hekkensluiter naar voren te brengen.
Reken er dus op dat er in de eerste races relatief grote verschillen zijn tussen de teams. Eenmaal op stoom zal iedereen dichter bij elkaar komen. Dat neemt niet weg dat ons een spannende race te wachten staat. Hoe zal de bandenstrategie uitpakken? En wat als er een safetycar komt? Niet ondenkbeeldig: vorig jaar rukte de safetycar maar liefst vier keer uit. De nieuwe regels schrijven voor dat coureurs tijdens zo’n neutralisatie wel mogen stoppen voor nieuwe banden, maar niet mogen tanken. Het strategische voordeel is dus beperkt.
Pas als de neutralisatie wordt opgeheven mag er getankt worden. In theorie kan dit betekenen dat coureurs zonder brandstof komen te staan terwijl ze achter de safetycar rijden. Ook nieuw: achterblijvers worden doorgezwaaid en mogen weer achteraan aansluiten, om zich zo van hun ronde achterstand te ontdoen. Met wat fantasie kan zich daarmee de volgende situatie voordoen: Anthony Davidson heeft net als eerste coureur zijn pitstop gemaakt (banden en benzine) als er een ongeluk gebeurt. Hij rijdt net achter de leider op een ronde achterstand als de safetycar naar buiten komt. Hij wordt doorgelaten en sluit achteraan weer aan, in dezelfde ronde als de raceleider. Zodra de baan weer vrij is maakt iedereen zijn pitstop. Behalve Davidson, die dat immers al gedaan heeft. Omdat hij maar een paar honderd meter achter de leider reed, komt de Brit in zijn Super Aguri aan de leiding. De – pak ‘m beet – dertig seconden voorsprong die hij heeft zijn in de resterende tien ronden niet meer goed te maken, waardoor Anthony Davidson de Grand Prix van Australië wint. Waarschijnlijk? Nee. Mogelijk? Zeer zeker. Het beschrijven van dit puur hypothetische scenario verraadt trouwens nog iets: het gespeculeer heeft nu wel lang genoeg geduurd. Actie moet er komen! MB
Pas als de neutralisatie wordt opgeheven mag er getankt worden. In theorie kan dit betekenen dat coureurs zonder brandstof komen te staan terwijl ze achter de safetycar rijden. Ook nieuw: achterblijvers worden doorgezwaaid en mogen weer achteraan aansluiten, om zich zo van hun ronde achterstand te ontdoen. Met wat fantasie kan zich daarmee de volgende situatie voordoen: Anthony Davidson heeft net als eerste coureur zijn pitstop gemaakt (banden en benzine) als er een ongeluk gebeurt. Hij rijdt net achter de leider op een ronde achterstand als de safetycar naar buiten komt. Hij wordt doorgelaten en sluit achteraan weer aan, in dezelfde ronde als de raceleider. Zodra de baan weer vrij is maakt iedereen zijn pitstop. Behalve Davidson, die dat immers al gedaan heeft. Omdat hij maar een paar honderd meter achter de leider reed, komt de Brit in zijn Super Aguri aan de leiding. De – pak ‘m beet – dertig seconden voorsprong die hij heeft zijn in de resterende tien ronden niet meer goed te maken, waardoor Anthony Davidson de Grand Prix van Australië wint. Waarschijnlijk? Nee. Mogelijk? Zeer zeker. Het beschrijven van dit puur hypothetische scenario verraadt trouwens nog iets: het gespeculeer heeft nu wel lang genoeg geduurd. Actie moet er komen! MB