Sinds de gebeurtenissen rondom de Grand Prix van België 2008 erger ik me regelmatig kapot aan het gedrag van de zogenoemde Stewards of the Meeting. Destijds kwam het wereld­kampioen­schap van dat seizoen door hun stupide beslissingen niet in de verkeerde handen terecht, maar daarvoor was wel een klein wonder nodig.

Ik herinner me nog goed hoe Max Mosley de stewards verdedig­de, en uitlegde hoe moeilijk hun werk wel was. Daarbij werd ook duidelijk dat stewards-in-oplei­ding, vaak afkom­stig uit de meeste bizarre non-autosport-landen, mini­maal één Grand Prix moesten hebben bijgewoond alvorens ze hun o-zo-verant­woordelijke werk mochten gaan doen. Praktische ra­ce-ervaring scheen niet – en schijnt nog steeds niet – nodig te zijn om politie-agent te spelen tegenover de 22 beste cou­reurs ter we­reld.

Het gestuntel in België had in elk geval tot gevolg dat sindsdien een voormalig Formule 1-coureur-van-naam zou worden aangezocht om als kindermeisje van de stewards op te treden. Dat maakte het allemaal iets minder idioot, maar nog steeds verre van goed.

Wat niet veranderde, maar in mijn ogen juist steeds erger wordt, is hun tenenkrommende bemoeizucht. Bij de min­ste of gering­ste verdach­te rijmanoeuvre verschijnt op het scherm de tekst ‘under investi­gation’ en dan moet je maar hopen dat er niet weer een race voor­tijdig naar de gallemiezen wordt geholpen. Of dat een uitslag naderhand nog even wordt omgegooid. Ik beweer niet dat het allemáál onzin is. Zo mag en moet altijd tegen technische overtredin­gen worden opgetreden, zoals bijvoorbeeld het DRS-ver­haal van Ferrari (al vond ik die straf nu weer juist weer erg lafjes).

Dieptepunt
Voorlopig is wat mij betreft het voorlopige dieptepunt wel bereikt met de behandeling die Romain Grosjean in Hongarije heeft moeten ondergaan. Sinds zijn vergrijp in België vorig jaar (mijns inziens een licht vergrijp met inderdaad vérstrekkende gevolgen) is de man aangeschoten wild en durft hij amper nog een fatsoenlijk gevecht aan te gaan. Zijn ‘collega’s’ gedragen zich daarbij net als prof­voetballers, die hun tegen­stander een gele kaart pro­beren aan te smeren.

Twee Hongaarse voorbeelden: Vettel die Grosjean di­rect na de start onnodig gevaarlijk in de tang nam, en Button die wel het ge­lijk aan zijn kant had maar vervol­gens in de pers overdreven hard moord en brand liep te schreeuwen (maar dat deed hij ook bij zijn opdrin­gerige teamgenoot Pérez, her­inner ik me). Een onverwachte uitzon­dering was notabene Massa, die het bij een ander ‘vergrijp’ voor Grosjean opnam. Misschien omdat hij beter dan wie ook weet hoe het voelt om door iedereen te wor­den afgezeken?

Lef
Het valt me overigens op, dat de stewards de toppers zeer zelden aanpakken. Daarvoor is ook een zekere lef nodig, denk ik. Maar wat Vettel in Hongarije met Grosjean deed, was grove intimidatie zoals Schumacher dat in zijn beste dagen deed, en minstens zo gevaarlijk als Gros­jeans akkefietje van vorig jaar. Maar net als destijds wereldkampioen Michael Schumacher bleef wereldkampioen Sebastian Vettel in Hongerije onbestraft. Met als lo­gisch gevolg dat Vettel weet dat hij er een volgende keer ook wel weer mee zal wegkomen.