Hoe meer dingen veranderen, hoe meer ze hetzelfde blijven: de 2022-auto’s hebben een agressieve en futuristische nieuwe look waar een heuse regelrevolutie aan ten grondslag ligt. Maar wie ze in Barcelona hun eerste serieuze meters ziet maken en verder dan de looks kijkt, ziet geen hele andere Formule 1 dan een jaar geleden.

Het heet in de Formule 1-volksmond wel ‘het ultieme testcircuit’, dus zelfs dat Bahrein de portemonnee heeft getrokken om straks in maart met een driedaagse testshow uit te pakken, heeft er niks aan veranderd dat de Formule 1 met deze nieuwe auto’s ‘gewoon’ weer in Barcelona is neergestreken.

Oké, officieel heet het geen wintertest meer en is het een openbare shakedown, maar dan wel eentje die wordt verricht op een baan die de teams als hun broekzak kennen, die een verscheidenheid aan bochten en andere karakteristieken biedt én qua klimaat wat beter bij de hoofdmoot van het seizoen past. Geen overbodige luxes, met de auto’s die juist wél compleet nieuw en nog onbekend zijn.

Familieband

Zet een 2022-auto naast een 2021-exemplaar, en je ziet de verschillen. Vervaarlijke voorvleugels, een gestroomlijnde koets en achtervleugels als uit een videogame: de nieuwe auto’s verhouden zich tot hun voorgangers als een grotere broer die nou eenmaal nét een stukje stoerder en cooler is. Al is er dus nog altijd een familieband.

Lees ook: Red Bull toont extreme sidepods RB18 in Barcelona

Op de baan zien de 2022-auto’s er qua rijgedrag en handling ook niet heel anders uit. In de langzame sector van bocht tien tot en met vijftien zijn de snelheden op het blote oog slechts ietsje minder dan die van vorig jaar. Een gevolg van de nieuwe aero-regels? Of misschien het toegenomen gewicht – een sprong van liefst veertig kilo naar 795?

Coureurs glibberen en glijden op het oog gezien niet heel veel meer dan vroeger op een eerste testdag. Wie dacht Indycar- of jarentachtig-tafeleren te zien, echt worstelen met de auto, komt bedrogen uit. De heren kunnen nog altijd committed het korte klimmetje naar en door bocht elf maken en gaan ook niet eerder op het gas in de tergend trage chicane.
(tekst loopt door onder de foto)

High-tech monsters

Dat ze voor downforce in overgrote mate afhankelijk zijn van het ground effect (heel kort door de bocht: door de ‘aanzuiging’ en luchtstroom onder de vloer en achter door de diffuser) in plaats van het vleugelspel en alle aero-elementen van de laatste jaren, vertaalt zich in die zin niet extreem visueel. Het blijven high tech-machines, ook al zijn het óók monsters qua power en performance.

Met onboards helaas niet beschikbaar op de officiële kanalen tijdens de test, is het gissen of het meer hangen en wurgen achter het stuur is, maar voor zover de handen en inputs zichtbaar zijn in bijvoorbeeld de chicane, hoeft er niet geharkt te worden – al hebben de auto’s misschien iets meer een neiging tot onderstuur, zeker in langzame bochten.

Lees ook: Horner: ‘Hoopgevend begin voor Red Bull en Verstappen met RB18’

De enige coureur die pal voor onze neus even in de fout gaat, is Max Verstappen. Hij verremt zich in de flinke remzone voor bocht tien en schuift het grind in, maar komt er ook zonder gevolgen weer uit. De neus en voorvleugel hangen een stuk hoger en dat scheelt in elk geval poetswerk.
(tekst loopt door onder de foto)

Een paar ronden later, verremt Verstappen zich weer, maar haalt de bocht nu nét wel. Het laat zien dat de coureurs nog wel aan het ‘voelen’ en aftasten zijn. Zo neemt ook Charles Leclerc – nog altijd met zijn kenmerkende agressieve stijl – later nog een uitstapje buiten de chicane van bocht veertien-vijftien om.

De Red Bull van Verstappen is niet alleen een radicaal ontwerp, het team stapt ermee ook van de high rake-filosofie af, met een aanzienlijk hogere rijhoogte achter dan voor. Het vergt ongetwijfeld een andere benadering, waar we Verstappen de komende dagen vast over zullen horen.

Grote jongens

Wat verder opvalt, is dat de auto’s groter ogen (al zijn ze dat niet of nauwelijks). Op een relatief krappe baan als Barcelona, van oudsher een motorcircuit, vraag je je af of dit niet het grootste obstakel voor meer inhaalacties is, ongeacht de nieuwe aerodynamica die close racing moet bevorderen. Als Verstappen even pal achter twee collega’s aanrijdt, lijkt ruimte om te racen een schaars goed.

Dat de banden een maatje zijn gegroeid, draagt wellicht ook bij aan dit aanzien. Behalve de zichtbaar agressieve Leclerc is ook te zien dat Fernando Alonso in de Alpine nog altijd een aanvallende stijl hanteert. Ook nog hetzelfde: het geluid. De Honda snerpt en bromt nog steeds wat meer, de Mercedes en Ferrari klinken verfijnder, al is zeker de Mercedes op lage toeren ook wat schel.

Lees ook: Verstappen heeft nog geen doelen voor 2022: ‘Wil gewoon mijn best doen’

Tijdenlijsten

Dat net na de lunch op de eerste testdag nog tijden boven de 1:20 op het bord staan (bij de laatste Barcelona-tests in 2020 werd de 1:15 gehaald, in 2021 was bij de Grand Prix een 1:16 goed genoeg voor pole) is ook nu het niet om tijden gaat geen verrassing. Die grens wordt de komende dagen nog wel doorbroken, en zeker rond de tijd van de Spaanse Grand Prix zullen de teams nóg meer hebben gevonden.

Of de 1:16 dan alweer wordt gehaald, moet de tijd uitwijzen. Visueel zou je deze auto’s echter zeker niet traag of heel veel trager noemen. Tegelijkertijd ogen ze ook niet extra on edge. Wat vooral te hopen valt, is dat het hoofddoel wordt gehaald, en er weer echt mee geracet kan worden. Idealiter ook op het de laatste jaren weinig sprankelende races organiserende Circuit de Barcelona-Catalunya, wat toch vooral het ideale testcircuit is.