Arjen vanuit Austin: zou het dan nu lukken?
Zou het dan deze keer lukken? Austin is de zoveelste poging van de Formule 1 om voet aan de grond te krijgen in de Verenigde Staten. De Indy500 die meetelde voor het wereldkampioenschap, Watkins Glen, stratenraces in Long Beach, Detroit, Las Vegas, zelfs in Dallas: het was allemaal geen lang leven beschoren. Het aanleggen van een Formule 1-circuit op de Indianapolis Motor Speedway moest daar verandering in aanbrengen. Het was een tot mislukken gedoemde poging. Toegegeven, de tribunes zaten aardig vol bij de eerste race. Meer dan 200.000 toeschouwers op één dag, dat is een record voor de Formule 1.
Ik was bij die eerste GP in Indianapolis. Het complex maakte natuurlijk indruk. De Hall of fame, de grootte van de baan. Die IndyCars gaan zo verdomd hard, dat je helemaal niet in de gaten hebt hoe uitgestrekt het complex is. De historie druipt ervanaf, maar… het is geen Formule 1-historie. Het klopte simpelweg niet. Het begon er al mee dat de auto’s de verkeerde kant opreden. Ik vond het niet erg dat de Formule 1 weer vertrok vanuit Indianapolis. Na acht poging was het er gedaan en ik denk niet dat er veel mensen rouwig om waren. Maar ja, het blijft natuurlijk knagen. Als er Grands Prix verreden kunnen worden in Bahrein, Korea, China of India, landen zonder enige motorsport-historie, dan moet het verdorie toch ook kunnen lukken in Amerika.
Er zijn echt wel geschikte circuits in de Verenigde Staten. Een Grand Prix op Laguna Seca had ik graag gezien. Vettel vs Hamilton, ik noem er maar twee, door de Corkscrew. Het gaat niet gebeuren.
Maar nu is er dus het Circuit of the Americas. De naam begrijp ik niet helemaal. Welke ‘Americas’ worden er bedoeld? Noord- en Zuid-Amerika? Zou een beetje pretentieus zijn. Ook de slogan ‘Home of the world championships’ die fotograaf Peter en ik op reclameborden tegenkomen ontgaat ons. Zorg nou eerst maar eens dat er één race wordt verreden, zou ik zeggen. Je kunt je historie niet bij voorbaat in een slogan claimen. Die moet je verdienen.
Maar afgezien daarvan valt het me niet tegen. Veel Amerikaanser dan in Texas krijg je het niet. We verblijven in een motel langs de Interstate, het past bij het plaatje. Ik heb al meer fast food op in deze week dan in de eerste tien maanden van het jaar. Mijn cola-consumptie is ook fors gestegen. Wat wil je ook, als je al een refill krijgt voordat je beker half leeg is.
Het circuit ligt even buiten Austin. Natuurlijk, alles is er nieuw. Het megalomane zoals in die andere circuits van ontwerper Hermann Tilke is er gelukkig een beetje af. Geen paddock waar je brood moet meenemen als je van de ene naar de andere kant wil. Ondanks de nieuwigheid zit er zowaar al wat sfeer in. Dit zou weleens wat kunnen worden. Zolang het geld tenminste niet opraakt. Want dan is Bernie Ecclestone genadeloos. Dan maar geen Grand Prix van Amerika. De grote man van de Formule 1 heeft er een handje van om Cruijffiaanse uitspraken te doen. “Volgens mij heeft Amerika de Formule 1 niet nodig. Maar omgekeerd zou je hetzelfde kunnen zeggen: de Formule 1 heeft Amerika niet per se nodig”. Dat ze het hier even weten.
