FORMULE 1-verslaggever Eelco den Boer houdt tijdens de GP van Rusland speciaal voor deze website een dagboek bij, waarin hij vanuit de paddock verhaalt over roddels, trends en het laatste nieuws.

Het gesprek van de dag in Sotsji is de terugkeer van Daniil Kvyat naar Toro Rosso, maar er doet nog een voormalig Red Bull-talent van zich spreken: Richard Verschoor laat in de GP3 zien dat er nog altijd rekening met hem moet worden gehouden.

Tweeëneenhalf jaar geleden ontmoette ik Verschoor voor het eerst in Sotsji, aan de vooravond van zijn allereerste autorace. Samen met de andere KNAF Talent First-coureurs Jarno Opmeer en Danny Kroes kwam hij uit in de SMP Formule 4 dat in het voorprogramma van de Grand Prix was opgenomen. Van druk was geen sprake, Verschoor zag het als een mooie kans om zich in de schijnwerpers te rijden. Over zijn doelstelling was hij heel duidelijk: hij was er niet om ervaring op te doen, maar om te winnen. En dat deed hij ook. Zijn debuutweekend maakte zoveel indruk op Helmut Marko dat Verschoor direct in het Red Bull-juniorprogramma werd opgenomen.

Helaas kon Verschoor zijn glorieuze seizoen in de Formule 4 geen direct vervolg geven in de Formule Renault. Even snel als hij door Marko werd opgepikt, werd hij ook weer door hem in de steek gelaten. Verschoor vervolgde zijn eigen weg, maar de overstap van MP Motorsport naar Josef Kaufmann Racing leverde niet op waar hij op gehoopt. Door personele verschuivingen bij MP kwam er een stoeltje vrij in de GP3 en die kans grijpt Verschoor met beide handen aan.

In zijn eerste weekend in Spa etaleerde hij direct een sterke inhaalrace. En dat terwijl hij amper voorbereidingstijd had gehad. Ook in Monza viel de vrije training in het water, wat doorwerkte in de kwalificatie en race. Verschoor wil het niet als excuus gebruiken, maar gaf voor het weekend in Rusland aan dat met een normale training de toptien mogelijk moest zijn. Opnieuw komen zijn woorden uit. Hij kwalificeert zich als zevende. Zonder foutje was zelfs de topdrie haalbaar geweest, zo klein zijn de verschillen vooraan het GP3-veld.

Richard Verschoor kan in de GP3 zijn vechtlust weer tonen.

De start verloopt ook niet helemaal vlekkeloos, maar daarna toont Verschoor met overtuigende inhaalacties zijn potentieel en eindigt hij net naast het podium. In de sprintrace mag hij na als derde over de streep te zijn gekomen wel naar het ereschavot dat hij nog goed kent. Dat moet ook Marko gezien hebben. Daniil Kvyat en ook Brendon Hartley hebben al een nieuwe kans gekregen, wellicht voegt Verschoor zich in de toekomst ook in dat rijtje, of vindt hij op een andere manier zijn weg naar de top. Het kan verkeren in de autosport, zoveel is de afgelopen tijd wel duidelijk geworden.

Het dagboek van vrijdag lees je onder de foto

Uitagenda

Met een hotel op steenworp afstand van de curlingbaan in Sotsji leek het me de ideale kans om een training af te werken op Olympisch ijs in voorbereiding op mijn aanstaande WK-debuut. Helaas bleek dit niet mogelijk. De baan is weliswaar nog volop in gebruik, maar tijdens het Grand Prix-weekend moet de ijsvloer plaats maken voor een cabaretopstelling.

Er vindt namelijk een comedyshow plaats. Ook daar was helaas geen plek meer beschikbaar. Niet dat ik meer dan een paar woorden Russisch versta, maar het concept van Russische stand-up komieken klinkt intrigerend genoeg. Vooral om te zien hoe ze zich staande houden tegenover ongetwijfeld een zaal vol stoïcijnse blikken.

Daar had de (playback-)zanger in de pub waar we gisteren de avond afsloten geen last van. Een groep aangeschoten monteurs van een team uit de opstapklasses ging helemaal los op zijn repertoire van klassieke covers. De serveersters werkten onverstoorbaar door, maar slaakten toch een zucht van opluchting toen het gezelschap naar bed ging. Vanavond maar even verder zoeken naar een andere bar.

De Instagram-pagina van de curlingbaan in Sotsji geeft nog wel een alternatief: in het naastgelegen restaurant geeft Playboy Rusland een feestje. Misschien daar eens een kijkje gaan nemen. Maar eerst zoals gebruikelijk een rondje rennen over het circuit. Ditmaal is er overigens ook een loop voor fans, waarbij kaarten voor de race op zondag te winnen zijn. Gelukkig heb ik al een toegangspas, want gezien het aantal joggers ’s ochtends langs de kust, kan het wel eens een felbevochten strijd worden. Bij Ferrari hebben ze nog tips voor een goede warming-up:

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Het dagboek van donderdag lees je onder de foto

Sotsji is een mooie stad, maar net te ver weg

Een dodenrit, zoals bezongen door Drs. P, was het gelukkig niet, maar een tocht naar Sotsji is bepaald geen sinecure. Dat begint al met de visumaanvraag. Russen zijn niet vies van een beetje papierwerk. Als je eenmaal beschikt over alle benodigde documenten is het niet heel ingewikkeld, dus hoewel er genoeg bureautjes zijn die er een slaatje uit slaan om erbij te helpen, kun je het net zo goed en vlot zelf regelen.

Scheelt ook weer wat kosten zodat we ons magazine nog een beetje betaalbaar kunnen houden. Daarom ditmaal ook geen vlucht vanaf Schiphol, waar ik pal naast woon, maar vanaf Düsseldorf. Het is een eindje rijden, maar zelfs inclusief parkeerkosten (die alles meevallen als je vroeg een plaatsje reserveert, of mazzel hebt dat er net eentje vrij komt) kun je er flink mee besparen.

Prima luchthaven ook, hoewel de volgeboekte parkeerplaatsen wel aangeven dat het geen geheime tip meer is, valt de bezoekersstroom nog goed te behappen. Het is zelfs nog zo kleinschalig, dat de aankomst van een Airbus A380 een heuse bezienswaardigheid is en veel volk met camera’s naar de ramen trekt.

Kleinschalig is de luchthaven Sheremetyevo in Moskou zeker niet. In tegenstelling tot de vorige keer was mijn bagage nu wel doorgelabeld, dus hoefde ik deze niet op te halen en opnieuw in te checken. Desalniettemin bleef er van de anderhalf uur overstap weinig verloren tijd over. Ik hoefde weliswaar niet eens van terminal te wisselen, maar van een internationale naar een binnenlandse vlucht was een doolhof op zich.

Uiteindelijk bleek het toestel toch elders te staan, dus kregen we er een lange busrit gratis en voor niets bij. Gelukkig reed hij niet helemaal naar Sotsji, maar konden we het laatste stuk toch door de lucht afleggen. Vanaf het vliegveld was het nog een klein stukje naar het hotel vlakbij het circuit (al bleek dat vanmorgen toch wat verder wandelen dan gedacht), maar daar wachtte nog een omweg.

Nachtelijk uitje in Sotsji

Het hotelcomplex bestaat uit meerdere gebouwen en de ene receptie blijkt de andere niet. Dus mocht ik nog even om het hele terrein heenlopen, alsnog inchecken en vervolgens terug naar het gebouw pal naast de eerste receptie. Afijn, ik was al blij dat de reservering was aangekomen, want dat was ook al een hele bevalling. Het onlinesysteem accepteerde mijn creditcards niet, zodat er weer ouderwets papierwerk aan te pas moest komen (nog net niet per fax).

Ook Rusland heeft een lange weg afgelegd, de faciliteiten zijn state-of-the-art, maar de bureaucratie is nog als vanouds.