Ik ben helemaal uitgeput. Ik heb er net een trainingskamp van twee weken opzitten. Mijn trainer heeft het uiterste van me gevraagd. Je merkt dan echt dat je lichaam aan het eind van zo’n seizoen het beste heeft gehad. Dan is het zwaar. We zijn nu hard bezig de basis te leggen voor komend seizoen. Je moet bij wijze van spreken drie races achter elkaar kunnen rijden. In het begin van het jaar voelde ik me ook zo fit. Maar tegen het eind voel je dat je wegzakt. Dat het vele reizen invloed op je heeIk kreeg namelijk laatst via via te horen dat ik te veel op safe zou spelen. Een collega-coureur had verklaard dat ik te weinig risico’s zou nemen. Ik? Weet je wat het is: die coureurs kunnen gemakkelijk praten. Maar als je met een auto rijdt die niet zo goed is en waarmee je niet in de punten kunt rijden, wat heeft het dan voor zin om bij de start veel risico’s te nemen?

Stel: ik pak vijf plaatsen omdat ik als een waanzinnige tekeer ga. Dan lig ik nog steeds op positie twaalf en is twee rondjes later iedereen mij weer voorbij. We gingen in 2006 namelijk voor geen meter op het rechte stuk. Je moet dus slim rijden. Je rijdt niet in een topauto, dus moet je bedenken: wat ga ik doen? Heel blijven, want dat is de enige manier om een punt te scoren. Maar waar hebben we het eigenlijk over? De rest was in staat tot een start van ongeveer 2,6 seconden, terwijl wij niet sneller konden dan 2,8 seconden. Wat voor risico moet je dan nemen? Als jij bij de eerste bocht aankomt, dan is de rest daar al doorheen gereden.

Het is natuurlijk een ongelooflijk domme opmerking om te zeggen dat ik geen risico’s neem. Hebben jullie bij mijn races in de DTM niet gezien hoeveel risico ik daar soms nam? Maar dan rijd je vooraan. Dan kun je wat laten zien en dan moet je ook respect afdwingen. En dat heb ik gedaan. Vraag maar aan een Tom Kristensen of een Allan McNish. Iedereen was bang voor mij, omdat ze wisten dat ik er voor ging. Maar dan kom je in de Formule 1 in een situatie met een auto die minder goed is. Dan kun je wel als een idioot gaan rijden, maar dan ben je gewoon een dombo. Want dan verklein je juist de kans om ooit een punt te kunnen scoren.

En dan kun je misschien wel Michael Schumacher zijn met een Arnold Schwarzenegger en Sylvester Stallone mix, maar je kunt die andere auto’s dan echt niet achter je houden. Een paar ronden maximaal. Dat zag je wel in Japan, hoe hard Doornbos op het rechte stuk voorbij kwam zeilen. En dan kun je wel krampachtig je lijn blijven verdedigen, maar dat zit niet in me. Ik ben geen verdediger, ik moet gewoon vooraan wegrijden. Klaar. Dat verdedigen heb ik ook nooit geleerd. Ik heb nooit situaties meegemaakt, waarin ik moest vechten om mijn positie te behouden. Het was juist altijd vechten voor de overwinning.

Dat zal er in 2007 nog niet in zitten. Maar ik moet dan op zijn minst in staat zijn wat meer mensen achter mij te houden.