Takuma Sato heeft de Indianapolis 500 gewonnen. De Japanner was na tweehonderd ronden racen een verdiende winnaar en de last man standing vooraan van de Andretti Autosport-armada. Fernando Alonso viel uit, nadat hij lang kans maakte op de zege.

Met getrainde routine stapte Alonso na 178 ronden uit zijn door Andretti Autosport gerunde McLaren Honda-inschrijving, zoals hij in de Formule 1 de laatste jaren al zo vaak uit rokende McLaren Honda’s moest stappen. Alonso, die de Grand Prix van Monaco liet schieten voor ‘de 500’, in zijn jacht op de triple crown, bedankte het publiek en kreeg een staande ovatie. Want wat had hij een indruk gemaakt.

Alonso bij de start, met Sato aan de binnenkant.

De Indycar-rookie Alonso, natuurlijk wel tweevoudig wereldkampioen Formule 1, racete op de Brickyard alsof hij het al jaren deed. Na een steady, safe begin, meldde hij zich aan het front en aan de leiding. In rondje 37 van de tweehonderd kwam Alonso voor het eerst op kop. Daarna was het stuivertje wisselen. Vooral met Alexander Rossi, de winnaar van 2016, met Sato en met Ryan Hunter-Reay, zijn Andretti-teamgenoten met wie hij de dienst uitmaakte.

Het ging ronden lang zo door, en hoe meer de ronden aftelden, hoe meer de puzzelstukjes op hun plek leken te vallen voor Alonso. Polesitter Scott Dixon was namelijk al vroeg uitgevallen na een horrorcrash, waarna hij gelukkig ongedeerd kon uitstappen. De volgende kanshebber die wegviel was Hunter-Reay, in ronde 137. Met een kapotte Honda-motor.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

Zou de vrees Alonso, zo bekend met dit euvel uit de Formule 1, toen al om het hart hebben geslagen? Zou hij eraan hebben gedacht toen hij Rossi weg zag zakken door een slechte pitstop, en hijzelf ineens wel héél goede papieren leek te hebben? Hoe dan ook, het uitvallen kwam niet zonder waarschuwing. “Ik voelde en hoorde het al en zag daarna rook uit de uitlaat komen”, vertelde Alonso ESPN.

Alonso in duel met Sato.

“Heel jammer. We hadden het op z’n minst verdiend de finish te halen en dat mee te maken. De hele dag was wel een geweldige ervaring. Het ging goed, de performance was sterk en ik reed dus zelfs een tijdje op kop. Het was een leuke verrassing met al die grote namen om me heen zo competitief te zijn.”

Sato
Op het moment dat Alonso uitviel, zat hij onder meer achter koploper Max Chilton, Sato en Hélio Castroneves, de Penske-coureur die eerder in de race alle geluk van de wereld had gehad dat Dixon niet bovenop hem landde bij zijn crash.

Na nog een grote crash in het middenveld in een race die sowieso bol stond van de neutralisaties en incidenten, was het de laatste twaalf ronden een sprint tot aan de finish. Chilton verdedigde sterk, maar nadat Castroneves eerst buitenom ging bij Sato, herhaalde hij dat kunstje – zes ronden knokken later – bij Chilton.

Het waren twee ‘op het puntje van je stoel’-moves. Sato, in een eerder leven in Formule 1 ook altijd al een spectaculaire coureur, had er echter ook één in huis. Chilton eenmaal voorbij, deed de Japanner het met vijf ronden te gaan ook buitenom bij Castroneves. Die probeerde daarna nog van alles terug te doen, maar de strijd was gestreden. Na vijfhonderd mijl kwam Sato zo als eerste over de finish en was er toch nog een zege voor Andretti Autosport en Honda, alleen niet met McLaren en Alonso.

Beeld: Indycar Media.