Wat een raceweekend! De openeningsrace van het Formule 1- seizoen 2009 deed de sportwereld op zijn grondvesten trillen. Het begon allemaal op de donderdag toen ter elfde uren Brawn Racing toch kwam opdagen. Ferrari en McLaren konden de door hun toegeëigende pitboxen weer uitruimen en plaatsmaken voor Brawn, Button en Barrichello. Met de steun van onder andere Victor Muller – de Spijkerstickers sierden fier de neus van de auto – hadden ze het net gehaald. Dat Muller een paar van zijn geliefde oldtimers had moeten verkopen om het geld bijeen te halen, deerde hem niet.

Ook vrijdag was een bijzondere dag met in totaal negen kortsluitingen in diverse pitboxen. Ik heb het dan niet over de hersenpannetjes van de teambazen – omdat de zaken iets anders liepen dan verwacht – maar over KERS-gerelateerde problemen. Bij één monteur smolt de rubberhandschoen vast aan zijn grote duim. Het meest bizarre was nog dat in de vrije training twee de hagelstenen over Albert Park geblazen werden en de training met twintig minuten ingekort werd. Dat daardoor Kazuki Nakajima de snelste was, maakte het Williams-team trots. Sponsor Philips gloeide zelfs tot ver achter de oren.

De topteams konden niet imponeren en Red Bull, Force India en zelfs Brawn Sport deden het beter. Er volgde een wilde avond in het mediacenter nadat Bernie Ecclestone een persconferentie hield waarbij hij zijn terugtreden aankondigde en Michiel Mol als zijn opvolger presenteerde. De hele wereld wilde een interview met de nieuwe Formule 1-preses en tot diep in de avond stond hij iedereen te woord.

Daarmee was het nog niet gedaan. De kwalificatie was een tombola waarbij uiteindelijk Sébastien Bourdais zijn eerste pole pakte, voor Timo Glock, Jenson Button, Nelson Piquet en Adrian Sutil. Het nieuwe kwalificatiesysteem, de langzaamste van elke tien minuten moest eraf, werkte voor sommige teams goed, voor anderen ronduit dramatisch. Ook nu lieten de topteams steken vallen door te laat de baan op te gaan en vervolgens steeds in verkeer te stranden. Lewis Hamilton spinde het grind in, Raikkonen reed tegen teamgenoot Massa aan en Fernando Alonso had zich verslapen.

De race, om 17.00 uur lokale tijd, was een herhaling van zetten. Tot tweemaal toe werd de start uitgesteld; een maal vanwege een demonstrant die zijn baan bij ING terugwilde en eenmaal door haperende startlichten. Toen het veld eenmaal op weg was leek niets te gek. Negen keer kwam de safetycar eraan te pas. Alle teams die gestart waren met KERS lagen er binnen vijftien ronden uit. Exit McLaren, Renault, Red Bull en Ferrari. Vijf man verloren hun voorvleugel bij inhaalacties en moesten dus een extra stop maken. Vooraan wist Bourdais lang de kop te houden maar in de laatste fase gingen zijn slicks hard achteruit. Button voerde de druk op, maar werd aangevallen door de sterk opgerukte Adrian Sutil. De laatste ronde was gekkenwerk met vijf (!) verschillende raceleiders, waarbij de coureur aan kop zich steeds verremde. Gedrieën kwamen Button, Bourdais en Sutil uit de laatste bocht en passeerden naast elkaar de finishlijn. Twintig minuten had de wedstrijdleiding nodig om te bepalen wie er uiteindelijk winnaar werd: Adrian Sutil voor Button en Bourdais.

Het gekkenhuis compleet, de verrassingen enorm, de ego’s met de staart tussen de benen richting Maleisië. Wat een race!!

Trinngggggg!!!!……. de wekker.

Een droom of werkelijkheid : wie weet?!

Groeten, Olav