Het lijkt wel alsof de Formule 1 aan zelfkastijding doet. Aan de ene kant zijn er terecht ernstige zorgen voor de verminderde TV-kijk­dicht­heid (want: gebrek aan show). Aan de andere kant doen bepaalde partijen hun stinkende best om de Formule 1 on­aantre­kke­lijk te maken.

Zo kennen we al jaren het verschijnsel van de arrogante regel­ma­kers, die de wensen van het (betalende) publiek negeren. We hebben nu twee jaar keer achtereen meegemaakt dat hun nieuwe regels (ondanks waarschuwingen van insiders) leidden tot steeds afzichte­lijker ogende Formule 1-auto’s. En dan tóch keihard door­zetten hè!

De meest gehate officials op het circuit zijn ongetwijfeld de zogeheten Stewards of the Meeting. Bemoeials, die zonder enige race-ervaring de beste coureurs ter wereld als schooljongens op[ tenenkrommende wijze betuttelen – tot op het punt dat die wereld­ster­ren nauwelijks nog een vin durven te verroeren uit angst om te worden onthaald op (schijn­baar willekeurig uitgedeelde) drivethroughpenalties, five-se­conds penal­ties of grid pe­nalties.

En zelfs dat zou misschien nog te slikken zijn, als het consequent en met enig beleid zou gebeuren. Maar wat hebben we in Engeland aan officiële terreur mogen meemaken (met dank aan werkelijk schit­terende on-board-televi­siebeelden)? Ik noem Vettel, die in de eerste ronde volkomen onnodig en ongestraft met Hamilton gaat zitten wheelban­gen, ver­moede­lijk uit (overigens begrijpe­lijke) frustratie over zijn waarde­loze Renault-motor.

Ik noem Chilton, die straf krijgt omdat hij na de rode vlag de pit lane inreed in plaats van op de baan halt te houden. Alonso wiens race wordt verpest omdat hij bij de herstart een halve wagen­lengte te ver naar voren stond (en waarom dan daarvoor een five-second penalty gegeven en geen drive-through?). En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.

Door de wol geverfde Formule 1-rijders worden behandeld als losgeslagen Formule 3-blagen. Het valt me so­wieso op dat voor­al de klein­tjes onder hen hard worden aan­ge­pakt. En dan te beden­ken, dat de Stewards een paar weken geleden nog hadden be­loofd om wat genuan­ceerder met overtre­ders om te gaan. Hoe durven ze?

Tijdens de rodevlagpauze was er op de BBC een prima interview met Niki Lauda die – met Eddie Jordan acterend als de advocaat van de duivel – klaagde dat de hervatting van de race veel te lang op zich liet wachten. Gelijk heeft hij! Op de dag dat auto­sport hele­maal zonder risi­co’s is, zal er geen kip meer naar de Formu­le 1 kijken. Laat bangige race-organi­satoren dan ook vooral niet gaan probe­ren om alles zo veilig moge­lijk op te los­sen. Dan gene­reer je alleen maar andere gevaren (bij­voor­beeld een ver­hoogde kans op regen) – om maar niet te spre­ken over het ongemak waarmee het niet-al-te-hoog­geëerde publiek dan wordt opgescheept.

Aan de pluskant nog dit: wat een schitterende demo van Massa, die bij 300 km/h zijn Williams achteloos achterstevoren zette! De manier waarop hij bij 300 km/h de crashende Ferrari van Raikko­nen groten­deel­s ont­week was om in te lijsten!