Collega-journalisten met een lekke band, tegenliggers en dwarsliggers, bijna-crashes, bijzondere busritjes: avonturen genoeg in Silverstone. Never a dull moment als je verslag doet van de Grand Prix van Groot-Brittannië. Want saai is het achter de schermen nooit. Of beter gezegd: op weg ernaartoe.
Het begint al bij de autoverhuur op het vliegveld van Birmingham. “Handgeschakeld.” “Geen automaat?” Nee dus. Collega Frank – we zijn ditmaal met twee verslaggevers afgereisd – haalt de schouders op en kijkt me grijzend aan. Voor het tweede jaar op rij bestuurt hij in Engeland de huurauto en voor het tweede jaar op rij doet hij dat met behulp van een versnellingspook. In het land waar sowieso alles bijkans anders is dan bij ons, betekent dat dus schakelen met de linkerhand.
Ik moet er persoonlijk niet aan denken, dus ik bewonder zijn vertrouwen in deze atypische manier van rijden. Petje af, alsof het niet al lastig genoeg is dat het stuur aan de andere kant van de bolide zit en je aan de andere kant van de weg moet rijden (dus ook bij rotondes en uitwijkmanoeuvres).
Neem daarbij onze sluiproute vanuit het immer pittoreske Stony Stratford richting het circuit van Silverstone en je waant je tweemaals daags onderdeel van een rally, met de een als bestuurder en de ander als navigator. Smalle plattelandsweggetjes leiden ons via dorpjes als Passenham en Deanshanger langs obscure voetbalvelden en halve en hele boerderijen. Over asfalt dat enerzijds nét breed genoeg is om tegenliggers te kunnen laten passeren, anderzijds van een zodanig erbarmelijke kwaliteit dat het gevaar van een lekke band steevast op de loer ligt.
Vraag dat laatste maar eens aan de collega’s van Viaplay. Verslaggever Chiel rijdt lek, commentator Melroy repareerde volgens goed ingevoerde bronnen de boel. Of de pitstop vlekkeloos verliep of nog wel een paar tienden sneller had gekund, is overigens niet bekend…
Ongeluk
Het is wat dat betreft soms net echt Formule 1: inhalen op weg naar het circuit kan leiden tot een ‘he pushed me off the track’. Neem je door het links rijden per ongeluk de binnenbocht, dan is dat ‘gaining an advantage’. En bij het wegrijden ’s avonds moet je ook oppassen: voor je het weet heb je een ‘unsafe release’ te pakken.
Tel daarbij op dat je uiteindelijk op het laatste stuk naar de parkeerplaats in een lange rij auto’s terecht komt en het is alsof je in de ‘DRS-trein’ zit. Eenmaal uitgestapt is het dan nog een stukkie tuffen in een traditionele rode dubbeldekkerbus naar de paddock, samen met monteurs en andere teamleden van onder meer Aston Martin, McLaren en Haas. Red Bull-medewerkers zijn er ook. Maar die pakken uit zichzelf de tweede bus die klaar staat. “Ze zijn al gewend dat ze niet meer vooraan rijden”, klinkt het ietwat verderop enigszins smalend. Even later pakt Max Verstappen pole position.
Maar terug naar onze autoritjes. Jos Verstappen, tegenwoordig een bedreven rallycoureur, zou zich prima kunnen uitleven op onze route naar Silverstone. Snelle, blinde bochten. Smalle bruggetjes. Paar heuveltjes ook, lekker vier wielen van de grond. Collega Frank beheerst de kunst van het rallyrijden overigens ook. En veel belangrijker: hij let goed op, want menig tegenligger blijkt een levensgevaarlijke dwarsligger.
Eind goed, al goed. Maar volgend jaar toch maar schakelen via een automaat? Nee dus, deze uitdaging is te leuk. Never a dull moment, zoals gezegd. Niet voor niets een Engelse wijsheid, ook in Silverstone (en op weg erheen).
Lees alles over de GP Groot-Brittannië
De nieuwe classic special van FORMULE 1 MAGAZINE is uit! Haal ‘m nu in de winkel of bestel hieronder online, met gratis bezorging in heel Nederland.
