De vraag naar Formule 1, in wat voor vorm dan ook, is tegenwoordig ongekend. Toegangskaarten vliegen de deur uit, circuits (en overheden) smijten met poen om het rondreizende circus te verleiden. En voor de meest gewilde klant van rechtenhouder FOM, die van de exclusieve Paddock Club, wordt de loper ook in Imola uitgerold.
Er zijn weinig circuits op de huidige Formule 1-kalender waar de geschiedenis van de sport zo zicht- en tastbaar is als het Autodromo Enzo e Dino Ferrari, in de volksmond Imola genaamd. In de groene oase wandel je het verleden binnen. Oude tribunes, woonhuizen (met waslijnen) langs de baan en afgebladderd schilderwerk, in Imola vind je het allemaal.
Dat was twintig jaar geleden toen ik voor het eerst naar het schitterende circuit afreisde voor de GP San Marino (gewonnen door Michael Schumacher), al zo. Het mediacentrum was destijds een oude, vervallen ruimte. Een soort groot schoollokaal met dito tafels en stoelen. Na een dag werken stapte je met knallende rugpijn in de huurauto. Het was een van de redenen waarom het circuit niet veel later door toenmalig rechtenhouder Bernie Ecclestone van de kalender werd gehaald.
LEES OOK: Tijdschema GP Emilia-Romagna: Zo laat beginnen de sessies
Enkele jaren geleden, in coronatijd, was mijn vreugde dan ook groot toen ik de race in Imola weer bezocht. Boven de pitboxen was een mooie, lichte persruimte met uitzicht gecreëerd waar je prettig kon werken. De pret heeft echter niet al te lang geduurd, ontdekte ik. Dit jaar zijn de (schrijvende) journalisten gedumpt in een soort grote bouwkeet van aanpalende Portakabins. Met liefst één dames- en heren wc, naast de fanzone en het grote (muziek)podium en ver weg van het rennerskwartier. Morgen neem ik mijn oordopjes en koptelefoon voor de zekerheid mee om het harde, monotone gedreun (de installatie werkt, zo merkten we) te kunnen verslaan.
Na twintig jaar zijn we in Imola wat dat betreft terug bij af. Omdat cash king is, zoals Lewis Hamilton al eens treffend zei. Net als eerder in China, is het mediacentrum omgetoverd tot een chique Paddock Club. Ik snap het wel, media zijn een sluitpost. Maar het voelt desondanks als een dikke middelvinger.
