Met name de eerste sector, de bochtensequentie heuvelop, is fabelachtig. Met de grip die de hedendaagse auto’s bieden is het onvoorstelbaar hoe soepel ik erdoorheen kan in mijn Red Bull. Je gaat van links naar rechts en opnieuw links-rechts-links met snelheden van 200 tot 250 kilometer per uur. Het is bizar, maar het geeft ontzettend veel voldoening als je precies de goede lijnen rijdt en de auto optimaal presteert.
Daar houdt de uitdaging echter niet op. Het is een lange ronde, van 5,8 kilometer. Dat is één van de redenen waarom er in de trainingen niets tegen mag zitten. Je hebt de tijd nodig om het juiste ritme te vinden.
Er zijn een aantal erg lastige bochten. Een paar daarvan zijn off-camber, dat wil zeggen dat de bocht naar buiten afloopt en het lastig is de lijn vast te houden. Hier komt het aan op vertrouwen in jezelf en de auto. Niet zozeer omdat je het gevoel wilt hebben op rails te rijden, maar om net dat beetje extra te durven geven en dat beetje tijdwinst te boeken dat het verschil kan maken. Het is een enorme uitdaging.
Suzuka is één van de circuits die ik me nog goed kan herinneren uit mijn jeugd, toen ik de races op televisie keek. Het is een unieke locatie. Het pretpark naast de baan geeft dat al aan. De Japanse Formule 1-fans kamperen van donderdag tot en met zondag op de tribune om hun plekje niet kwijt te raken. Zo gepassioneerd zijn ze.
Ik kijk altijd uit naar deze race, maar nu helemaal vanwege de rampzalige gebeurtenissen in Japan. Het land ondervindt nog altijd de gevolgen van de aardbeving en tsunami in maart. Japanners zijn altijd erg vriendelijk, maar dit jaar hebben ze weinig reden tot lachen gehad. Ik hoop dat wanneer ze naar Suzuka komen, ze even hun problemen kunnen vergeten en wij ze kunnen helpen weer wat plezier te beleven. Het is een voorrecht om iets terug te kunnen geven. Er zijn een paar races op de kalender waar de sfeer extra speciaal is. Suzuka is er daar één van. Het belooft een geweldig weekend voor iedereen te worden.
