De aanstaande Grand Prix van Duitsland is waarschijnlijk de (voorlopig) laatste, maar er was een tijd dat het land twee Formule 1-races per jaar hield. Bijvoorbeeld in 1999, toen Johnny Herbert de dag van zijn leven had op de onder de noemer ‘Grand Prix van Europa’ weggeschoven Nürburgring.

Weinig landen kennen zo’n grote autosporttraditie- en industrie als Duitsland. De Formule 1 komt er sinds mensenheugenis. Natuurlijk verschijnt Duitsland, na de Tweede Wereldoorlog een natie in opbouw, snel op de kalender van het wereldkampioenschap. De internationale autosportfederatie onderkent het commerciële belang maar al te goed. Alberto Ascari wint in 1951 op de Nürburgring achter het stuur van een Ferrari de eerste Duitse GP. De race op de Nordschleife, door Jackie Stewart omgedoopt tot ‘de Groene Hel’, ontpopt zich de decennia daarna tot een klassieker.

 

De Nordschleife bestaat nog steeds, trekt veel hobbyisten, is strijdperk van langeafstandsraces en voor veel coureurs hemels om te bedwingen. Maar de Formule 1 neemt er in 1976 na talloze dodelijke ongevallen en de zware crash van Niki Lauda, die bijna levend verbrandt in de auto, voorgoed afscheid. Te gevaarlijk, niet langer verantwoord. De sterk verkorte GP Strecke wordt vanaf 1984 het alternatief. Johnny Herbert kroont zich daar vijftien jaar later bij de Grand Prix van Europa tot koning voor één dag. In een maagdelijk witte Stewart, die ook dat seizoen niet competitief is, maar in de regen in handen van de Brit en met een onsje geluk tot grootse daden in staat blijkt.

De zege op de Nürburgring komt letterlijk en figuurlijk uit de lucht vallen. Herbert, vanaf de veertiende plaats gestart, speelt met Stewart een bijrol. Mika Häkkinen en Eddie Irvine zijn de blikvangers; het duo maakt zich op voor de ontknoping van de titelstrijd. De race in de Eifel is de laatste van het millennium op Europese bodem, voordat de karavaan naar Maleisië en Japan trekt. “We hadden na de Grand Prix van Europa een maand pauze. Ik kon dus vier hele weken van mijn overwinning genieten”, vertelt Herbert, tegenwoordig analist bij de Britse zender Sky Sports.

Wolk uit Spa
De Nürburgring behoort niet tot zijn favoriete banen. Herbert heeft er tot 1999 geen bijzondere uitslagen gereden, het circuit vindt hij uitdagend noch veeleisend. De onvoorspelbaarheid zit ’m, stelt hij, vooral in het weer. Het kan in de Eifel spoken als in de Ardennen, de omstandigheden kunnen in een mum van tijd omslaan. Zoals op die koele najaarsdag in september. Herbert heeft na de formatieronde weinig oog voor alle drukte op de grid. Hij bespiedt de hemel, die onbestendig is. De wind blaast recht in zijn gezicht; hij steekt een vinger in de lucht om te bepalen uit welke richting die komt. Uit België, concludeert hij, en hij weet genoeg.

Zijn start is foutloos, Damon Hill, Pedro Diniz en Alex Wurz schieten in de openingsronde van de baan. Herbert stuurt zich onopvallend naar voren. “Ik bleef op de baan; dat is bij zulke races het belangrijkste.” In de haarspeldbocht ziet het kennersoog een kolossale, donkere wolk aan komen drijven. De wind steekt op. Herbert: “Toen besefte ik dat die grote regenwolk recht over de baan zou gaan drijven.”

Hij schiet meteen de pits in voor regenbanden als het licht druppelt, terwijl de concurrentie twijfelt. “Ik moest risico’s nemen.” Als Herbert zijn bolide weer de baan op draait, breekt er prompt een stortbui los. Hij glibbert naar de derde plaats, achter Giancarlo Fisichella en Ralf Schumacher. Die vallen uit, Herbert blijft foutloos. Zijn ervaring – 141 starts op dat moment – betaalt zich uit. “Ik was me ervan bewust wat er om me heen gebeurde. Die wolk hing er al een tijdje, je moest alleen even uitvinden dat hij over de heuvels het circuit zou bereiken. Ik wist dat, omdat de wolk uit de richting van Spa-Francorchamps kwam.”

Uitzendtijden GP van Duitsland
Vrijdag 26 juli
11:00 – 12:30 1e vrije training
15:00 – 16:30 2e vrije training
Zaterdag 27 juli
12:00 – 13:00 3e vrije training
15:00 – 16:00 kwalificatie
Zondag 28 juli
15:10 race