Jochen Rindt debuteert op 23 augustus 1964 in de Formule 1. Op Zeltweg, een vliegveld dat voor de gelegenheid is omgetoverd tot een supersnelle, maar ook hobbelige racebaan. De eerste Oostenrijkse Formule 1-ster is geboren.
Met zijn blonde manen, markante kop en de onvermijdelijke sigaret tussen de vingers arriveert Jochen Rindt in de zomer van 1964 zelfverzekerd aan de top van de piramide in de sport die hem van jongs af aan heeft gefascineerd. Hij is pas 22 jaar, komt uit een gegoed milieu en heeft met privégeld voor 4000 Britse pond een Brabham Formule 2-auto aangeschaft. Zijn roem is hem vooruitgesneld na een race in Crystal Palace, waar hij wereldkampioen Graham Hill heeft verslagen.
Zeltweg is het perfecte podium voor zijn debuut in de koningsklasse. Rindt wordt in de Alpen met enthousiasme door de fans begroet. Hoewel hij een geboren Duitser is, rijdt hij zijn hele leven onder Oostenrijkse vlag. Dat zit zo: in de Tweede Wereldoorlog zijn zijn ouders bij een bombardement omgekomen, waarna zijn grootouders in Graz de opvoeding op zich hebben genomen. Zijn opa is er een vooraanstaand jurist. Rindt ontpopt zich tot een onafhankelijke geest, is op privéscholen niet in toom te houden en neemt het in het verkeer niet zo nauw met de snelheidslimieten.
Kijk ook: Parabolica, aflevering 1: ‘Wees niet verbaasd als papa Latifi Williams binnenkort koopt’
Auto’s beheersen zijn leven, racen is wat hij wil. Wolfgang von Trips, een aristocratische durfal uit Duitsland, is zijn grote voorbeeld. In Zeltweg maakt de wereld in 1964 kennis met het Oostenrijkse talent, volgens kenners voorbestemd om wereldkampioen Formule 1 te worden.
Jochen Rindt zette Oostenrijk op de Formule 1-kaart.
“De entree van Jochen heeft de sport in Oostenrijk eigenlijk grootgemaakt”, stelt Alexander Wurz, de Oostenrijkse oud-coureur en voorzitter van de GPDA (Grand Prix Drivers’ Association). “Dankzij hem haakte de televisie op de Formule 1 in.”
De race wordt na ruim twee uur gewonnen door Lorenzo Bandini in een Ferrari. Rindt valt halverwege met een gebroken stuurwiel uit. Hoewel hij dat seizoen geen Grand Prix meer rijdt, heeft hij wel de aandacht op zich gevestigd. Rindt krijgt voor het jaar erop een contract bij Cooper, waar hij teamgenoot wordt van Bruce McLaren. Het duurt nog jaren voordat hij in een potente auto terechtkomt.
In 1969 is het zover: bij Lotus, de stal van Colin Chapman. Hij wint zijn eerste Grand Prix in Amerika op het circuit van Watkins Glen. Chapman produceert voor het jaar erop de Lotus 72, een fabelachtige machine. Rindt wint vijf van de eerste acht races, onder meer op Zandvoort. In Oostenrijk is hij uitgegroeid tot een ster.
Lees ook: Zo was… Oostenrijk 2019: Max Verstappen geeft fans iets om te jodelen, eh juichen
“Ik herinner me nog de eerste race op de Österreichring in dat jaar”, zo graaft Red Bulls talentenscout Helmut Marko, zelf Oostenrijker, in zijn geheugen. “Ik reed in het voorprogramma Formule Vee, maar wist niet wat ik zag. Het was ongelofelijk druk, overal zaten toeschouwers. Jochen leidde de race, maar viel uit met een motorprobleem. Heel veel mensen vertrokken meteen. Jochen was Oostenrijks nationale held, door hem werd de Formule 1 er groot. Zonder hem was de sport hier nooit zo populair geworden. Dankzij Jochen raakte iedereen geïnteresseerd in de Formule 1 en dat is tot op de dag van vandaag zo gebleven.”
Rindt verongelukt drie weken later in Monza tijdens een training voor de Grand Prix van Italië. Hij vliegt hard de vangrails in, niet ver van de plek waar zijn jeugdheld Von Trips negen jaar eerder gecrasht was met fatale afloop. Het gat in de titelstrijd is zo groot dat niemand hem in de rest van het seizoen nog kan achterhalen. Nog steeds is Rindt de enige coureur die postuum tot wereldkampioen Formule 1 werd gekroond.
