Dol op de Daytona-show, ook zonder kriebels bij het volkslied

De show gaat in Amerika hand in hand, zo niet zelfs voor, de sport. Bij de 24 Uur van Daytona, een van Amerika’s autosportklassiekers, is dat niet anders. ‘Als je in Daytona komt aanrijden, denk je echt: ‘wat ís dit!?”

Al sinds 2013 brengt Renger van der Zande (35) het grootste deel van zijn sportieve bestaan door in Amerika. Dat hij destijds de oceaan overstak en de wijk naar verschillende Amerikaanse kampioenschappen nam, was eigenlijk uit nood geboren. Zijn carrière bevond zich in Europa op een kruispunt, om het niet een dood spoor te noemen. “In 2012 stond ik eigenlijk langs de kant”, vertelde hij eerder al in de Paddockpraat-podcast van FORMULE 1 Magazine. Tot het balletje in 2013 weer begon te rollen met een belletje uit Amerika. “Ik had nog twee en een half duizend euro op mijn rekening staan toen ik gevraagd werd om op Laguna Seca te rijden. Ik zei ‘nee, ik kan niet’, want ik moest mijn eigen vlucht en hotel betalen.”

Na wat nadenken, stelde hij een compromis voor: “‘Doen jullie het hotel, doe ik de vlucht. Dat is 1500 euro, dan heb ik nog 1000 euro om boterhammen van te kopen’. Toen ben ik naar Amerika gevlogen en is het daar voor me losgebarsten.” Van der Zande maakte namelijk gelijk naar in The States door te imponeren in de kwalificatie en snel te zijn in de race. Het een leidde tot het ander en anno 2022 mag Van der Zande zich niet alleen coureur van topteam Ganassi noemen, maar ook IMSA Sportscar-kampioen en tweevoudig Daytona-winnaar.

Luister: Podcast – Renger van der Zande over Amerika, een auto delen met Alonso en winnen op Daytona

Sport als showbusiness

Racen in Amerika, vertelt hij, is toch wel andere koek dan in Europa. Aan de ene kant is het super professioneel, aan de andere kant is de sfeer tussen de coureurs en teams relaxed, laat de wedstrijdleiding de zaak meer de vrije loop op basis van onderling respect en is het showgehalte hoog. Het volkslied vooraf is net zozeer onderdeel van het ritueel als concerten op het circuitterrein, een saluut aan een oorlogsheld of legerdivisie, toegang voor fans tot delen van de paddock waar je in de Formule 1 niet eens van durft te dromen, en coureurs die als sterren worden geïntroduceerd. “Je hebt een paddock vol entertainment. Mensen komen hier echt met de hele familie naartoe.”
(tekst loopt door onder de foto)

“Racen is hier entertainment”, beaamt Van der Zande in de nieuwe Daytona-podcast van FORMULE 1 Magazine. “Je ziet dat ook aan de manier van racen.” Sport staat in Amerika gelijk aan showbusiness. Inclusief – bij voorkeur – een spannende ontknoping. “Vaak heb je hier met nog een uurtje te gaan een safetycar die het het hele veld weer bij elkaar brengt. Dan gaan we nog een keertje racen. Eigenlijk net wat je met Max Verstappen in de laatste vijf ronden in Abu Dhabi in de Formule 1 zag”, verwijst hij naar de controversiële kampioenschapsontknoping in de koningsklasse. “Hier is dat heel normaal. Sterker nog”, redeneert hij vanuit Amerikaans perspectief, “in de Formule 1 hadden ze die race eigenlijk moeten stilleggen. Dan had iedereen nieuwe banden kunnen halen en had je nog vijf rondjes kunnen kijken wie het beste is. Dan had je een megastrijd gehad.”
(tekst loopt door onder de podcast-player)

(Klik hier voor Spotify, iTunes of Google podcast)

Extra extra large

Strijd belooft het dit jaar hoe dan ook weer te worden op Daytona. Rick Winkelman, commentator bij Ziggo Sport, verheugt zich er als liefhebber van de Amerikaanse autosport alvast op er verslag van te doen. Vanuit een commentaarhokje in Hilversum ditmaal, al is Daytona geen onbekend terrein voor hem. Hij toog meermaals voor NASCAR-races naar de autosporttempel in de noordelijke helft van Florida. Voor Europeanen is het makkelijk te onderschatten hoe groot Dayona ‘letterlijk en figuurlijk’ is, zegt hij. “Je weet dat het groot is, maar als je er dan bent, is het nóg groter dan je denkt.” Het binnenterrein van de baan is bijvoorbeeld ook immens. “Dat staat vol met fans in motorhomes”, weet Winkelman. “Het is qua sfeer een beetje zoals Le Mans, met mensen die er de hele week zitten. Alleen op Le Mans zijn de campings vooral rondom de baan. Dat binnenterrein op Daytona zorgt voor een enorme sfeer.”
(tekst loopt door onder de foto)

Luister: Daytona Special: over horloges, priesters, ‘Racen XL’ en de koude nacht

Winkelman trekt verder de vergelijking met een ander stuk heilige Amerikaanse autosportgrond. “Indianapolis heeft dat ook, dat indrukwekkende als je er aankomt, maar is net wat ouder. Niet slechter”, benadrukt hij, “maar ouder. Indianapolis ademt een autosportsfeer en -historie van jewelste, maar in Daytona zijn de tribunes bijvoorbeeld veel nieuwer, groter en luxer. Als je daar komt aanrijden denk je echt: ‘wat ís dit!?’ Het is gewoon een soort extra extra large – want Amerika – footballstadion.” Het is moeilijk onder woorden te brengen. “Je moet het eigenlijk zien, je weet niet wat je overkomt.”

Volkslied

Tweevoudig winnaar Van der Zande weet dat inmiddels wel, net zoals de show voor hem tegenwoordig vaste prik is. Niet dat het geen indruk meer op hem maakt, maar toch. “Ik zie het vooral aan mensen die hier voor het eerst komen racen.” In zijn negende Daytona jaagt Van der Zande, na eerdere triomfen in 2019 en 2020, op zijn derde zege. Daarvoor stapt hij zaterdagmiddag rond half twee lokale tijd in zijn Ganassi Cadillac voor 24 uur racen waarbij sport en show hand in hand gaan. Vermoedelijk wordt onder begeleiding van de nodige wapperende vlaggen dan het Amerikaanse volkslied nog gezongen. Of het dan ook bij Van der Zande kriebelt? Eenmaal ingesnoerd, blijft hij in de eerste plaats coureur. “Normaal zit ik dan al in de auto en heb zoiets van: ‘doorzingen, dan kunnen we beginnen!’ Maar het is hartstikke leuk.”

Lees ook: Goed gezelschap voor Van der Zande in Daytona: Dixon, Palou, Bourdais