FORMULE 1’s huisfotograaf Peter van Egmond is verzot op klassieke circuits en met name het Autodromo Internazionale Enzo e Dino Ferrari, kortweg Imola. We trokken in zijn spoor naar Variante Alta, de beroemde chicane. “Je hoopt hier op twee, of drie wieltjes los van het asfalt.”

Tijden zijn door COVID-19 veranderd. Vroeger, zo zegt Van Egmond, zat de shuttlebus voor fotografen waar ook ter wereld tijdens Grands Prix mudvol. Hun aantal is nu sterk gedecimeerd. Tegenwoordig mogen er ook maximaal twee fotografen instappen in de shuttle die ze naar de gewenste fotografeerlocatie vervoert. “Zonder publiek zijn we nu in twee minuten bij Variante Alta. Als hier honderdduizend mensen in het park rondlopen, doe je er een half uur over. Je hebt hier namelijk geen binnenste ring voor de shuttles zoals op bijna alle andere circuits, vandaar.” De pandemie heeft, zo zegt hij zonder het hardop te zeggen, ook zijn voordelen.

Lees ook: Imola 2020 door de lens van Peter: Hoe Verstappen Bottas binnenhengelde

Zo zien fotografen het graag, zoveel mogelijk los van de grond. Foto: Peter van Egmond

De Variante Alta is normaal gesproken een populaire werkplek van fotografen. Van Egmond ging er vroeger wel eens een uur voor de start van een sessie naartoe om maar een goed plekje te kunnen bemachtigen. Dat is dit jaar niet nodig. Er zijn slechts twee andere fotografen, vlak voor VT3 nestelt hij zich op de gewenste positie. Een dikke boomstam wordt meteen uit de bosjes gepakt en als stoel gebruikt. “Meestal zoek ik wat stenen om op te zitten. Maar deze stam is perfect”, glundert Van Egmond.

Na een kwartiertje wil hij beeld van een andere positie schieten, naast een ambulance. Van Egmond wordt door een marshal gesommeerd er weg te gaan. “Je mag ook niks meer”, bromt hij. Snel op zoek dus naar een ander plekje. Geen probleem, ruimte zat. “Ik heb uiteindelijk kunnen doen wat ik wilde doen”, zegt Van Egmond, die sinds dit jaar met een compleet nieuwe camera-uitrusting van Nikon op pad is, na de sessie. “Deze chicane is een van de mooiste plekjes van dit circuit. De auto’s pakken een stukje van de kerbs mee en komen daarna recht op je af, dat heb je niet op zoveel circuits. Je hoopt dan op twee, of drie wieltjes los. Als alle wielen los van de grond komen is dat het ultieme.”

Ook Charles Leclerc bedient de fotografen op hun wenken. Foto: Peter van Egmond

Lees ook: Door de lens van Peter: Op de eerste rij bij eerste slag tussen Verstappen en Hamilton

Van Egmond zag op dezelfde positie ooit Michael Schumacher recht zijn cameralens inrijden. “Hij pakte de kerbs verkeerd en ging rechtdoor de banden in.” Dat gebeurt nu niet, maar een paar uur later wel. Yuki Tsunoda verliest tijdens de kwalificatie de controle over zijn bolide in Variante Alta. Van Egmond: “Ik stond op de heuvel te schieten, heb die crash niet van dichtbij.”

Hoewel Van Egmond al een kwart eeuw de wereld overtrekt om de mooiste beelden van de F1-karavaan te schieten, zorgt een uurtje bij de beroemde chicane nog altijd voor opwinding. Imola is voor hem een klassieke schoonheid. “Dit soort circuits vind ik geweldig. Ik heb liever een baan met handicaps en een ziel, dan zo’n betonbak in de woestijn. Ik probeer op een foto ook te laten zien waar we zijn. Met al die mooie bomen onderscheidt Imola zich van andere circuits, je ziet meteen dat we in Imola zijn. Voor mij is fotografie meer dan alleen een plaat maken”, zo vervolgt Van Egmond.

Ook Max Verstappen geeft zijn Red Bull op z’n donder in de Variante Alta. Foto: Peter van Egmond

Lees ook: Door de lens van Peter: ‘Ben met lood in de schoenen naar crash Grosjean gegaan’

“Je moet er ook gevoel bij hebben. Autosport leeft hier, je kunt het gewoon opsnuiven en voelen. Je komt heel dicht bij de auto’s. Je voelt ze, hoort het geluid tussen de bomen door dat ze eraan komen. Dit is toch veel mooier dan een baan waar de bloempotjes keurig staan, de lampjes van het 7-sterren hotel allemaal mooi branden maar de gevoelswaarde nul is?”

Vijf minuten na de sessie zijn we weer in het mediacentrum. Van Egmond is tevreden. Want hoe moeilijk de omstandigheden ook zijn en hoe slecht het weer ook is, hij komt altijd met foto’s thuis. “Je moet natuurlijk ook een beetje geluk hebben”, zegt hij. “Een ideale plek om te fotograferen is er voor mij eentje waar ik in de beschikbare tijd meerdere dingen kan doen. Dus dat je niet de hele tijd hetzelfde staat te fotograferen. Verder moet je rekening houden met hoe het licht staat. Tegen de zon in fotograferen kan heel mooi zijn, maar in dit geval bij de Variante Alta wil je dat niet.”