De FIA wil meer standaard onderdelen in de Formule 1. Ik ben voorstander.

 

Je vraagt je af hoe het kan, maar een Italiaanse luchtvaartmaatschappij is er in geslaagd om op een rechtstreekse vlucht mijn bagage kwijt te raken. Gelukkig zaten laptop en FIA-pas in de handbagage, maar ik miste wel de adapter van mijn laptop, en de oplader van mijn telefoon.

Ik zag gedurende de dag dus met lede ogen toe hoe het energieniveau van mijn contactlijnen met de buitenwereld langzaam terugliep. Vrijdagmorgen gebeurde het onvermijdelijke: met een lief zacht piepje blies mijn laptop zijn laatste adem uit. Een uur later volgde mijn telefoon zijn digitale collega het graf in. Ik was verloren. Eerst dus maar koffie.

En dus ging ik op naar Sauber. Niet alleen vanwege de koffie, maar ook omdat daar iemand werkt van wie ik weet dat ze niet meedoet aan de opvatting dat alle electronische apparatuur na een halfjaar al hopeloos gedateerd is. Mijn vermoeden werd bevestigd; ze had dezelfde antieke mobiele telefoon als ik, en de bijbehorende oplader. “Ik heb gehoord dat die opladers over een paar jaar allemaal hetzelfde zijn”, zei ze.

Nu nog het computerprobleem opgelost. De laatste keer dat ik mijn laptop naar de computerzaak bracht voor onderhoud, werd ik bekeken alsof ik zojuist een Romeinse potscherf had opgegraven. Een Franse fotograaf bleek echter in het bezit van een identiek exemplaar, en ik mocht zijn adapter lenen. “Doet die van jou het ook nog steeds?”, vroeg hij, alsof dat alleen al reden zou zijn een oudheidkundige vereniging op te richten. “Ik wou dat die dingen op alle laptops zouden passen.”

Standaardmaten: in sommige opzichten zou het leven er een stuk eenvoudiger van worden. Zou ik nu svp van iemand een paar schone sokken kunnen lenen, maat 42?