Daniel Ricciardo beschrijft in een nieuwe editie van Dan’s Diary de races die de grootste emotionele impact hebben gehad. De Grand Prix van Monaco – die eigenlijk dit weekend verreden had moeten worden – speelt daarin een bijzondere rol. ‘Helmut Marko was er net zo kapot van als ik, zei sorry en gaf me een knuffel’.

Lees ook: 6 vragen aan Daniel Ricciardo: ‘Ik viel na mijn eerste GP in slaap op de pitmuur’

Ricciardo is dol op Monaco, maar het is een plek waar hij grote hoogte- en dieptepunten heeft meegemaakt. De Aussie won er in 2018, maar in 2016 was hij er al eens zeer dichtbij, tot het mis ging bij zijn pitstop. Zijn toenmalige team Red Bull had geen banden klaarstaan, waardoor hij veel tijd verloor en niet won, maar als tweede eindigde.

In Dan’s Diary noemt hij het de race waarna hij het meest boos was. “Zelfs vier jaar later, kan ik me deze dag nog tot in de detail herinneren, als een video die zich in mijn hoofd afspeelt”, denkt Ricciardo eraan terug. “Ik zie mezelf nog door die bocht voor de tunnel rijden na die mislukte stop, en ik was gewoon zo boos… Ik had het niet eens erg gevonden als ik niet was gefinisht door technische pech.”

Maar Ricciardo haalde de finish wel, en stond daarna met een gezicht als een oorwurm op het podium naast Lewis Hamilton. “Hij had net de race gewonnen die ik onder controle had. Ik wilde daar gewoon niet zijn, al had ik later in het ‘vierkantje’ van de TV wel nog de wake up-call dat je leven zo slecht nog niet is als het ergste is dat je tweede bent geworden in Monaco.”

“Daarna veranderde mijn woede in teleurstelling. Ik wilde na afloop alleen zijn in mijn kleedkamertje op circuit, maar Helmut Marko kwam langs en hij was er net zo kapot van als ik. Hij zei ‘sorry’, gaf me een knuffel en daarna zakte alle agressie weg.” Ricciardo ging nog wel snel naar huis. “Ik wilde verder van niemand excuses, terwijl het ook geen goed had gedaan als ik boos met de vinger was gaan wijzen.”

Lees ook: Dit zijn volgens Ricciardo de meest onderschatte Formule 1-coureurs

Opgelucht ademhalen

Twee jaar later kwam het echter allemaal goed: Ricciardo vertrok in 2018 wederom van pole in Monaco – en nu ging er niets mis. Toch voelde hij niet zozeer pure blijdschap toen hij uiteindelijk toch als winnaar op het podium stond: het was vooral opluchting, schrijft hij.

“Ik ga niet liegen: Monaco 2016 is twee jaar lang door mijn hoofd blijven spoken, dus zelfs in 2018 toen alles goed ging dacht ik er nog aan hoe het zou zijn als de overwinning weer door mijn vingers zou glippen… Als je in Monaco op kop rijdt, kun je de race namelijk verder alleen maar verliezen.”

“Het was in 2018 dus een heel ander soort stress, puur vanwege wat in 2016 was gebeurd. Ik voelde toen dus vooral opluchting dat ik de zege niet weer verloor. Ik heb er de dagen daarna pas echt van genoten, toen het wat meer tot me doordrong. Die zondagnacht was ik meer burned out. Het voelde toen eigenlijk meer alsof ik eindelijk opgelucht adem kon halen.”

Lees ook: Brown legt uit waarom Ricciardo nu wel naar McLaren komt: ‘Zijn een team waar iets beweegt’

De rest van Dan’s Diary lees je in de onderstaande Tweet! Klik om te vergroten.

De inhoud op deze pagina wordt momenteel geblokkeerd om jouw cookie-keuzes te respecteren. Klik hier om jouw cookie-voorkeuren aan te passen en de inhoud te bekijken.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."

`