Daniel Ricciardo beschrijft in een nieuwe editie van Dan’s Diary de races die de grootste emotionele impact hebben gehad. De Grand Prix van Monaco – die eigenlijk dit weekend verreden had moeten worden – speelt daarin een bijzondere rol. ‘Helmut Marko was er net zo kapot van als ik, zei sorry en gaf me een knuffel’.
Opgelucht ademhalen
Twee jaar later kwam het echter allemaal goed: Ricciardo vertrok in 2018 wederom van pole in Monaco – en nu ging er niets mis. Toch voelde hij niet zozeer pure blijdschap toen hij uiteindelijk toch als winnaar op het podium stond: het was vooral opluchting, schrijft hij. “Ik ga niet liegen: Monaco 2016 is twee jaar lang door mijn hoofd blijven spoken, dus zelfs in 2018 toen alles goed ging dacht ik er nog aan hoe het zou zijn als de overwinning weer door mijn vingers zou glippen… Als je in Monaco op kop rijdt, kun je de race namelijk verder alleen maar verliezen.” “Het was in 2018 dus een heel ander soort stress, puur vanwege wat in 2016 was gebeurd. Ik voelde toen dus vooral opluchting dat ik de zege niet weer verloor. Ik heb er de dagen daarna pas echt van genoten, toen het wat meer tot me doordrong. Die zondagnacht was ik meer burned out. Het voelde toen eigenlijk meer alsof ik eindelijk opgelucht adem kon halen.” Lees ook: Brown legt uit waarom Ricciardo nu wel naar McLaren komt: ‘Zijn een team waar iets beweegt’ De rest van Dan’s Diary lees je in de onderstaande Tweet! Klik om te vergroten.Totes emosh pic.twitter.com/khPDabYlTB
— Daniel Ricciardo (@danielricciardo) May 21, 2020
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."