Na afloop maakte ik een rondje door het rennerskwartier. Enig rumoer bij de Renault-vrachtwagens trok mijn aandacht. Na de champagne begonnen de monteurs opgewekt en vlot op te ruimen, daarbij geholpen door de gesmeerde kelen. De emoties kregen de vrije hand en zo ontstond een waterballet toen plastic flessen met water in de lucht werden gegooid die na het neerkomen uit elkaar spatten. Het was een kwestie van tijd voordat ze op elkaar mikten. René Arnoux, die was uitgevallen na een pirouette, zag ik vanaf het dak van het motorhome water naar de monteurs gooien, maar hij had niet door dat er eentje op hem af sloop met een tot de rand gevulde teil en hem prompt een koude douche bezorgde. Zulke frivoliteiten zijn nu uit den boze in de paddock. Injectie
De editie 1982 van de Nederlandse Grote Prijs, op zaterdag 3 juli verreden, was voor de winnaar tamelijk saai. De Renault-turbolides van Prost en Arnoux, die vanaf de voorste rij vertrokken, kwamen op een totaal andere manier in het nieuws dan waarop de Fransen hoopten. Didier Pironi startte met twee gebroken ribben na een mislukte testrit op Paul Ricard en een injectie van de Wassenaarse neuroloog Van der Drift hield hem op de been. En hoe. Hij passeerde met zijn Ferrari na vijf ronden Prost en sloot de race probleemloos af als winnaar. Prost zette zijn auto aan de kant met motorpech. Jan Lammers reed zijn enige Formule 1-race van het jaar, startte als laatste met een Theodore en viel eveneens uit met motorpech. Raket
Voetnoten bij een race, die voor altijd zal worden herinnerd door de megacrash van Arnoux. René was de gelukkigste man van de dag en mocht blij zijn dat hij die zondag zijn 34e verjaardag kon vieren. In de 22e ronde remde hij normaal voor de Tarzanbocht terwijl het linker voorwiel de vrije loop nam. Hij schoot met blokkerende achterwielen als een raket rechtuit, lichtjes om de lengteas draaiend, en zette met angstaanjagend hoge snelheid koers naar de stapel banden die de vangrails afschermde. Met een daverende knal boorde de Renault zich door de banden, die alle kanten op vlogen, waarna de gele bolide daarbovenop tot stilstand kwam. Weer speelden de banden in de Tarzanbocht een voorname rol. En weer kwam de coureur er levend vanaf, met nu slechts een paar verrekte kuitspieren. Een wonder, ook al omdat geen enkele fotograaf werd getroffen. Het ongeluk van Arnoux was met afstand het spectaculairste Tarzanbocht-incident en de Formule 1 ontsnapte aan een tragisch verlies. Aankomend weekend lees je deel 7 van deze serie over de geschiedenis van de Grand Prix van Nederland op het circuit van Zandvoort. Dit artikel verscheen eerder in gewijzigde vorm in Formule 1 magazine. Deel 1 Deel 2 Deel 3 Deel 4 Deel 5