Dossier Schumacher – de Mercedes-jaren: van glanzend zilver tot gewoon grijs

Het is alsof het zo had moeten zijn, de cirkel rond: Michael Schumacher keert in 2010 terug in de Formule 1, met Mercedes, dat hem ooit als junior zijn eerste kans bood. Er wordt gedroomd van zilvergrijs succes met Schumi in een Silberpfeil, maar glansrijk wordt Schumachers comeback eigenlijk nooit.

Het zilver staat Schumacher, na jaren in Ferrari-rood, wat onwennig als Mercedes hem op 25 januari 2010 presenteert. De Rekordmeister, de succesvolste coureur uit de Formule 1-geschiedenis, keert na drie jaar afwezigheid terug. Het waarom mag duidelijk zijn: om meer te winnen.

Lees ook: Dossier Schumacher – de Ferrari-jaren: van dromen tot domineren

Het begon ook al te kriebelen. “De batterijen waren leeg”, lichtte Schumacher zijn achteraf tijdelijke pensioen eind 2006 toe, maar ze zijn snel weer opgeladen, het bloed kruipt waar het niet gaan kan. Schumacher test in die tussenjaren voor Ferrari, is er adviseur, rijdt een paar motorraces. Als Felipe Massa in 2009 geblesseerd raakt en Ferrari aanklopt, wil hij weer. Maar: wegens een nekblessure na een schuiver op de motor moet hij afzeggen.

Als Mercedes drie maanden later belt en het beter gaat met zijn nek, hapt Schumacher toe. De Duitse autofabrikant die hem ooit in haar juniorteam opnam en zijn Formule 1-debuut bij Jordan betaalde, heeft Brawn GP gekocht, in 2009 kampioen met Jenson Button. En als Button het kan (zo wordt niet gezegd, maar wel gedacht) dan Schumacher al helemaal, toch?

De verwachtingen zijn hooggespannen, de werkelijkheid valt tegen. De tot Mercedes W01 omgedoopte Brawn-bolide ligt Schumacher niet en is niet bijster competitief. Drie vierde plekken, dat zijn de hoogtepunten in 2010. Dieptepunt is hoe hij Rubens Barrichello, ooit teamgenoot bij Ferrari, op de Hungaroring richting de muur duwt. Het is eigenlijk de oude Schumacher: bikkelhard, controversieel en racend óp of over de limiet. Maar niet zo goed als vroeger.

Teamgenoot Rosberg is Schumacher de baas

De 41-jarige komt er niet aan te pas tegen zijn zestien jaar jongere teamgenoot Nico Rosberg. Die staat drie jaar in Schumachers schaduw, maar verslaat zijn illustere landgenoot op de baan op elk front.
(tekst loopt door onder de foto)

‘De rentree van de eeuw’ kent een valse start. “Het is niet eenvoudig na drie jaar afwezigheid weer competitief te zijn”, erkent Schumacher. Een kwestie van details. “Ik heb alleen wat meer tijd nodig.” Als Mercedes ook in 2011 geen vooruitgang boekt, begint die tijd echter te dringen. Geruchten over een nieuw pensioen worden resoluut tegengesproken, maar Schumacher heeft een driejarenplan uitgestippeld, voor drie jaar getekend, en dan is het ineens 2012.

Eén podium, één pole: dat zijn de meest in het oog springende resultaten

In plaats van aansluiting te vinden bij de top, zakt Mercedes af, al weet Rosberg Mercedes’ eerste zege in het nieuwe tijdperk te pakken. In China, waar Schumacher als tweede had kunnen finishen maar uitvalt. Pech is Schumacher dat jaar niet vreemd, hij valt acht keer uit. Toch kunnen er eindelijk wat cijfers achter zijn naam in de recordboeken veranderd worden: in Valencia haalt hij het eerste (en enige) podium sinds zijn comeback, in Monaco pakt hij pole, al mag hij daar door een gridstraf niet van starten.

In zekere zin is 2012 het beste jaar sinds zijn rentree, al blijven sprankelende resultaten uit door Mercedes’ matige vorm en blijft hijzelf worstelen met de Pirelli-banden. Vroeger bij Ferrari maakte Bridgestone banden op maat voor hem. Die luxe heeft hij niet meer, net zoals onbeperkt testen niet meer mag. Het draagt eraan bij dat hij dat laatste beetje niet (terug)vindt, het aflegt tegen Rosberg en moet toezien dat Sebastian Vettel, Lewis Hamilton en Fernando Alonso de nieuwe grootheden zijn.

‘Ik heb de afgelopen drie jaar niet bereikt wat ik had gehoopt’

Lang hinkt Schumacher op twee gedachten: doorgaan of stoppen? De beslissing wordt voor hem genomen als Mercedes in de herfst bekendmaakt Hamilton te hebben gestrikt voor 2013. Schumacher kondigt kort daarop zijn aanstaande pensioen aan. “Ik heb de afgelopen drie jaar niet bereikt wat ik had gehoopt, maar ben trots op mijn carrière. Het besluit voelt als een bevrijding.”

Daarmee is alles gezegd voor de coureur voor wie alles om winnen draaide, maar dat niet meer deed. Die laatste drie jaar veranderen echter niets aan hoe vaak hij daarvoor triomfeerde. Met diezelfde zeven titels en 91 zeges achter zijn naam komt er definitief een einde aan het tijdperk Schumacher.

Dossier Schumacher
Deel 1 – de beginjaren: van Kerpen naar Spa
Deel 2 – de  Benetton-jaren: van uitdager tot kampioen
Deel 3 – de Ferrari-jaren: van dromen tot domineren
Deel 4 – de Mercedes-jaren: van glanzend zilver tot gewoon grijs