Ik ben tegen racisme. Ik ben voor vrijheid van meningsuiting. Ik ben tegen stierenvechten en andere vormen van dierenmishandeling. Ik ben voor emancipatie. Ik vind dat we goed op onze planeet moeten passen. Maar ik vind ook dat we niet alles hoeven op te offeren en af en toe best mogen genieten, van bijvoorbeeld een vliegvakantie of autorace.

Dat lijkt me allemaal niet heel controversieel. Maar als Lewis Hamilton woorden van gelijke strekking uit, brandt er wel opeens een hevige discussie los. Iedereen mag vinden van Hamilton wat hij wil. En als je hem niet mag, maakt dat je natuurlijk nog geen racist. Het kan echter geen kwaad om eens te luisteren naar wat hij te zeggen heeft, in plaats van hem direct de mond te willen snoeren.

Ik ben geregeld uitgemaakt voor zowel een Lewis-fanboy als Hamilton-hater. Een zekere ‘Caribbean Stud’ dreigde ooit met juridische stappen, omdat ik blijkbaar iets negatiefs had gezegd over zijn favoriete coureur. Natuurlijk bleef het slechts bij een anoniem dreigement. Als ik echt over de schreef was gegaan, had mijn werkgever heus wel ingegrepen.

(tekst gaat verder onder de foto)

Foto: Motorsport Images

Lees ook: Hamilton de activist: ‘Spanje, stop met stierenvechten. Het is werkelijk walgelijk’

Eerlijk gezegd weet ik zelf nog altijd niet wat ik nu van Hamilton moet vinden. Ik ga ook zeker niet pretenderen hem te kennen. Ik heb hem helaas nog nooit één op één gesproken, alleen in persconferenties en mediasessies. Daar komt hij over als een rustige, welbespraakte en intelligente man. In veel media wordt hij echter afgeschilderd als een wild, opschepperig feestbeest.

Hamilton toont graag wat hij heeft bereikt, als donkere jongen uit een arm gezin. Dat brengt hij soms een beetje ongelukkig, in woorden en daden. Maar hij wil vooral een rolmodel zijn. Een gamechanger, bijvoorbeeld door op een veganistisch dieet over te stappen en zich sterk te maken voor dierenwelzijn.

Zou hij dan toch een punt hebben dat er een dubbele standaard heerst?

Nobele doelen, maar als Hamilton er iets over roept, weet menig criticaster er toch een negatieve draai aan te geven. Bijvoorbeeld door hem hypocriet te noemen. Hij reist immers de hele wereld over om in vervuilende auto’s te racen. Is het dan juist niet goed dat hij dat toch enigszins probeert te compenseren in plaats van het nog erger te maken?

Daarnaast is het effect verwaarloosbaar als alleen Hamilton zijn gedrag aanpast, op welke manier dan ook. Maar wanneer hij zijn miljoenen volgers kan aanzetten om in ieder geval maar na te denken of zij iets kunnen betekenen voor de wereld, kan dat echt iets in gang zetten. Daarom vind ik het goed dat hij zijn collega’s heeft opgeroepen zich ook eens te uiten.

(tekst gaat verder onder de foto)

Foto: Motorsport Images

Zwijgen is ook ieders recht

Enkelen gaven daar gehoor aan. En gaven daarbij ook toe dat ze het een moeilijke situatie vinden, vooral vanwege de reacties die erop volgen. Het aantal mensen dat Lando Norris ontvolgde na zijn steunbetuiging zegt genoeg. Maar je stil houden, lost het probleem niet op. Dat bewustzijn wordt steeds sterker en daarmee ook de beweging om de problemen aan te pakken. Over de toon en vorm valt zeker te discussiëren, maar de kern van de zaak is evident.

Overigens vind ik het niet bezwaarlijk dat Max Verstappen zich niet in het debat heeft gemengd op sociale media. Ook dat is ieders recht. Bovendien gebruikt hij zijn kanalen sowieso alleen voor sponsoruitingen en af en toe een trainingsupdate. Het was anders geweest als hij normaal gesproken over alles en nog wat online zijn mening zou ventileren en nu opeens stil zou blijven.

Waar Verstappen altijd wordt geprezen omdat hij in de echte wereld zegt wat hij denkt, moet Hamilton volgens veelal dezelfde mensen zijn mond houden en zich tot racen beperken. Zou hij dan toch een punt hebben dat er een dubbele standaard heerst?

Lees ook: ‘Hamilton zal in Oostenrijk knielen als steunbetuiging aan Black Lives Matter’