Natuurlijk beschimpte de hele wereld – Nico Rosberg voorop – Sebastian Vettel zondag na de Braziliaanse GP voor zijn flinke, kostbare crash met collega Charles Leclerc. Maar dat zal de Duitser vast een zorg zijn. Hij beschermt wanhopig zijn territorium en dan moet je wel eens een klap uitdelen als er een indringer is. Zeker wanneer je contract afloopt.

Mede dankzij een bevriende collega ben ik redelijk goed geïnformeerd over Vettels wondere avonturen bij Ferrari. De gesprekken met hem op de circuits bieden me doorgaans een verhelderend inkijkje in de gedachtegang van de viervoudig wereldkampioen uit Heppenheim, zoon van een timmerman.

Laat één ding duidelijk zijn: Sebastian Vettel is een pientere, uitgekookte vent die veel praat maar weinig zegt. Hij is daarnaast grappig, fan van The Beatles en Britse humor en ook bewust absent op alle sociale mediakanalen. In 2015 verhuisde hij van Red Bull naar Ferrari om de ongekende zegetocht van zijn jeugdidool Michael Schumacher begin deze eeuw (vijf wereldtitels in Italiaanse dienst) te kopiëren. Dat gaat hem, zo kunnen we nu al wel concluderen, nooit meer lukken.

Lees ook: Het is weer oorlog bij Ferrari: Vettel en Leclerc schakelen elkaar uit

Bovenop de apenrots
Vanaf zijn entree in het rood was Vettel de onbetwiste kopman van de Scuderia. Niet alleen in salaris (jaarwedde 35 miljoen), ook op de circuits. Kimi Räikkönen schikte zich moeiteloos in zijn rol als goedbetaalde sidekick, de Fin vormde geen enkele bedreiging. Maar Ferrari kreeg de auto in het hybride tijdperk alleen niet zo goed aan de praat als Mercedes. En als dat bij hoge uitzondering wel het geval was (2018), kon Vettel de kansen door eigen fouten en/of chaos aan de pitmuur niet verzilveren. Het verhaal is genoegzaam bekend.

Dit jaar is alles anders. Vettel is ingehaald door Leclerc, een jongen van 22 en tweedejaars Formule 1-coureur met een goede kop, vloeiend in Italiaans en idool in spé. Hij neemt in tegenstelling tot Räikkönen geen genoegen met een bijrol, maar aast op de hoofdrol bij ’s werelds populairste Formule 1-team. Leclerc wil bovenop de apenrots zitten en schuwt daarbij, hoe charmant en bescheiden hij zich ook presenteert, geen enkel middel. Dat zagen we in Monza wel. En dat zit Vettel uiteraard dwars.

Lees ook: Door de lens van Peter: Geïntimideerd door langsrazende Charles Leclerc

Goedbetaalde sidekick
Want hoezeer Leclerc en Vettel elkaar ook de hemel in prijzen, bij Ferrari is het hele jaar al een machtsstrijd gaande. Vettel heeft intern het nodige gevloekt en met de vuist op tafel geslagen, zeker na de zomerstop. En na een paar waarschuwingssalvo’s van zowel Vettel als Leclerc klapte de boel zondagmiddag dus in Brazilië. Je kon er bijna op wachten. Een bedrijfsongeval? Ik betwijfel het. Soms moet je, en niet alleen in de Formule 1, de ellebogen eruit gooien. Even laten zien dat je bij 300 km/uur een robbertje vechten niet schuwt: ongeacht de gevolgen.

Misschien was de crash in Saõ Paulo wel Vettels laatste stuiptrekking als topcoureur. Zou best kunnen. Ik denk niet dat Leclerc ervan geschrokken is, maar het klappertje op Interlagos meer als een bevestiging ziet dat hij zijn collega in alle opzichten nu de baas is. Voor Vettel resteert volgend jaar daarom, vrees ik, waarschijnlijk de rol van zijn vriend Kimi: een goedbetaalde sidekick.

Lees ook: Binotto: ‘Leclerc en Vettel hebben betere relatie dan men denkt’

Foto: Motorsport Images